57 سال از زمان پرده‌برداری از مجسمه‌ی فردوسی در تهران می‌گذرد؛ مجسمه‌ای که هنر دست هنرمندی است که مجسمه‌هایش از مشاهیر ایرانی جزو ماندگارترین آثار دهه‌های گذشته است.

به گزارش خبرنگار سرویس هنرهای تجسمی ایسنا، 17 خردادماه 1338 در مراسمی، از مجسمه‌ی فردوسی ساخته‌ی ابوالحسن صدیقی در میدان فردوسی تهران پرده‌برداری شد. پس از گذشت 57 سال از آن روز، این مجسمه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نمادهای پایتخت همچنان در همان نقطه‌ای که نصب شده بود، پابرجاست.

مجسمه فردوسی یکی از صدها مجسمه‌ای است که از ابوالحسن صدیقی باقی مانده است. از هنر دست این هنرمند نقاش و مجسمه‌ساز، آثار بسیاری در شهرهای مختلف ایران و جهان خودنمایی می‌کنند.

مجسمه فردوسی

ابوالحسن صدیقی، نقاش و مجسمه‌ساز ایرانی در سال 1273 در محله «اولادجان» تهران متولد شد. او پس از گذراندن دوران ابتدایی به مدرسه آلیانس رفت و به تحصیل در رشته نقاشی پرداخت. او برای ادامه کار در کلاس‌های کمال‌المک به مدرسه صنایع مستظرفه رفت و با هنرش او را تحت تأثیر قرار داد. مدتی بعد صدیقی به مجسمه‌سازی علاقه‌مند شد و تصمیم گرفت آن را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کند. پیش از صدیقی هیچ استادی در این زمینه در ایران فعالیت نمی‌کرد.

صدیقی برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه را رفت و به مدت چهار سال در مدرسه عالی ملی هنرهای زیبای پاریس زیر نظر آنژالبر به فراگیری و کسب تجربه در مجسمه‌سازی و حجاری مشغول شد. در این زمان او بیشتر وقت خود را صرف نقاشی می‌کرد که خلق تابلوهای بسیار حاصل این دوران است. صدیقی پس از بازگشت به ایران در دانشکده ریاست دپارتمان حجاری را برعهده گرفت. پس از این دوره بود که این هنرمند در ایران و ایتالیا به فعالیت هنری خود ادامه داد و مجسمه‌هایی از شخصیت‌ها و مفاخر ایرانی ساخت که تبدیل به معروف‌ترین مجسمه‌های ایرانی شدند.

مجسمه نادرشاه افشار

صدیقی در دهه‌ی 30 شمسی که یکی از درخشان‌ترین دوره‌های مجسمه‌سازی ایران بود، آثار حجمی متعددی را از مشاهیر و شخصیت‌های معروف ایرانی ساخت که همچنان و پس از گذشت سال‌ها جزو مهم‌ترین و زیباترین مجسمه‌های ایران هستند. در آن دوره، همکاری و حمایت انجمن حفظ آثار و میراث ملی و انجمن مفاخر با صدیقی برای ساخت این آثار کمک قابل توجهی به خلق مجسمه‌ها و ماندگاری آن‌ها کرد.

مجسمه نادرشاه افشار در مشهد از دیگر مجسمه‌های معروف این هنرمند است. این مجسمه‌ی برنزی که نادرشاه افشار و سه سربازش را نشان می‌دهد، در ایتالیا ساخته و سپس برای نصب در آرامگاه نادر به مشهد منتقل شد.

از دیگر مجسمه‌های صدیقی که در ایتالیا ساخته شد، مجسمه‌ی برنزی امیرکبیر است. انتقال این مجسمه به ایران به‌دلیل همزمانی با پیروزی انقلاب به تعویق افتاد. سرانجام 32 سال پس از زمان ساخته شدنش، در سال 1388 با پیگیری‌های قانونی به تهران منتقل و در پارک ملت نصب شد.

مجسمه امیرکبیر

تصویری که ما اکنون از ابوعلی‌سینا در کتاب‌ها می‌بینیم، طرحی است که توسط صدیقی طراحی شده است. این طرح بعدها توسط این هنرمند به مجسمه‌ای از این پزشک و دانشمند ایرانی تبدیل و در میدان بوعلی همدان نصب شد.

مجسمه خیام در پارک لاله نیز از ساخته‌های صدیقی است. این مجسمه برخلاف دیگر کارهای این هنرمند که بر پایه‌های بلندی قرار دارند، یک مجسمه‌ی در دسترس است. به همین دلیل بیش از دیگر آثار این هنرمند در معرض صدمه و آسیب قرار گرفته است. صدیقی این مجسمه را سال 1351 در ایتالیا ساخت.

ابوالحسن صدیقی در طول عمر خود بیش از 80 مجسمه ساخت و تابلوهای نقاشی بسیاری را از خود باقی گذاشت. پدر مجسمه‌سازی ایران در 20 آذرماه سال 1374 و پس از یک عمر فعالیت هنری درگذشت.

انتهای پیام

مجسمه ابوعلی سینا

مجسمه خیام