چهارمحال و بختیاری را می‌توان بام ایران زمین، سرزمین آب و آتش، سرزمین برف و سبزی، سرزمین صداقت و پاکی، تبلور اصالت و فرهنگ خواند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه چهارمحال و بختیاری- نام چهارمحال وبختیاری اشاره به دو بخش منطقه چهارمحال و منطقه بختیاری دارد، چهارمحال بخشی روستانشین میان اصفهان و منطقه ایل‌نشین بختیاری بوده و که شامل چهار ناحیه به‌ نام لار، کیار، میزدج و گندمان است.

استان چهارمحال و بختیاری منطقه‌ای است کوهستانی که تقریبا 76 درصد آن را کوه‌ها و تپه‌ها و 24درصد دیگر را دشت‌های آبرفتی و فلات‌ها تشکیل می‌دهند.

کوه‌های مرتفع و برف‌گیر بسیاری در استان واقع شده‌اند که از این میان زردکوه،‌ هفت‌تنان،‌ کلک، میلی، سالداران، جهانبین، کلار، ‌سبزکوه، ‌هزار‌دره، ‌سفیدکوه،‌ هفت‌چشمه،‌ و کوه ریگ از همه مرتفع‌ترند.

چهارمحال و بختیاری با دارا بودن یک درصد از مساحت کل کشور،10درصد از آب کشور را تأمین می‌کند به طوری که دو رودخانه مهم کشور،‌ کارون و زاینده‌رود از ارتفاعات آن سرچشمه می‌گیرند.

شکل ارتفاعات،‌ میزان نزولات جوی و ارتفاعات از سطح دریا و آب و هوای متنوع استان چشم‌انداز بکر و متنوعی را فراهم آورده است، دامنه‌های زاگرس در این استان گنجینه‌ای از طبیعت فراروی ما گذاشته، مناظری بدیع و زیبا تا بدان جا که چهارمحال و بختیاری را بهشت طبیعت دوستان و گردشگران نامیده‌اند.

چشمه‌ها و رودخانه‌ها،‌ مناطق حفاظت‌شده و شکارممنوع نظیر قیصری، شیدا،‌ هلن، سبزکوه، تنگ صیاد و جنگل‌های بلوط (طلای سبز زاگرس) که تنوع بالغ بر 923 گونه‌ی گیاهی با ارزش و 294 گونه‌ی جانوری و چشم‌اندازهای کم نظیر را در خود جای داده‌اند، گوشه‌ای کوچک از این بهشت است .

تالاب گندمان و سولقان به خصوص تالاب بین المللی چغاخور در دشت‌های حاصل‌خیز استان از جاهای دیدنی استان بوده که مکانی برای زیست پرندگان مهاجر،‌ رویش برخی گونه‌های گیاهی و حیات گونه‌های آبزی فراهم می‌آورد.

این استان، سرزمین ذخایر انقلاب و دیار دلاور مردان و شیر زنانی است با فرهنگی ناب و دست نخورده،‌ مردمانی با خلق و خوی آموخته با طبیعت که چون زردکوه استوار و چون لاله‌های واژگونش متواضع‌ هستند.

چهارمحال و بختیاری مهد آیت الله دهکردی، عمان و دهقان سامانی، ‌پژمان و داراب افسر بختیاری،‌ آصف قهفرخی،‌ سردار اسعد بختیاری، ‌علیمردان خان بختیاری و شهیدان دفاع مقدس و بزرگانی است که در آسمان علم و اجتهاد،‌ فرهنگ و هنر، ‌مشروطه خواهی، دینداری و آزادی‌طلبی پرفروغند.

چهارمحال و بختیاری تا قبل از سال 1332 خورشیدی در قالب شهرستان شهرکرد و بختیاری از شهرستان‌های استان اصفهان به شمار می‌آمد، در این سال شهرستان شهرکرد از استان اصفهان جدا و به عنوان فرمانداری مستقل بختیاری در تقسیمات سیاسی کشور قرار گرفت.

در دهه 30 با تغییر رویکردهای حکومت در سال 1337شمسی فرمانداری مستقل بختیاری و چهارمحال به فرمانداری کل ارتقا می‌یابد و محدوده آن فرمانداری‌های جدید بروجن و نیز بخش‌های جدید شوراب و گندمان ایجاد می‌شوند.

در مصوبه سال 1352 هیئت وزیران، فرمانداری کل چهارمحال و بختیاری به استانداری چهارمحال و بختیاری ارتقا یافت.

این استان در قلمرو مرکزی رشته کوههای زاگرس استقرار یافته و از شمال و شرق به استان اصفهان و از شمال غرب به استان لرستان ،‌ از غرب به استان خوزستان و از جنوب به استان کهکیلویه و بویر احمد محدود است و بیست و پنجمین استان از نظر وسعت محسوب میشود.

بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، ‌استان دارای نه شهرستان، ‌25بخش، ‌40شهر،50 دهستان و 820 روستا است و شهرستان‌های این استان را شهرکرد، اردل، ‌بروجن، بن، سامان، فارسان ، کوهرنگ، کیار و ‌لردگان تشکیل می‌دهند.

مرکز این استان شهرکرد است و با دو هزار و66 متر ارتفاع از سطح دریا، مرتفع‌ترین مرکز استان ایران است که میانگین ارتفاع در استان چهارمحال و بختیاری حدود دو هزار و 153 متر است و به همین سبب استان چهارمحال و بختیاری را بام ایران می‌نامند.

براساس سرشماری نفوس و مسکن سال90، جمعیت استان، 895هزار و 263 نفر و از لحاظ جمعیتی پس از استان بوشهر و زنجان، چهارمحال و بختیاری در جایگاه بیست و پنجم قرار دارد.

ادامه دارد...

انتهای پیام