سیدمحمد طباطبائی حسینی - دبیر اسبق مجمع تئاتر دانشجویان کشور

کمتر از یک دهه پیش در خُنُکای نسیم بهاریِ اردیبهشت بر تارک جریان فرهنگی دانشگاهی ایران روزی ثبت شد به‌ نام تئاتر دانشجویی. هفتم اردیبهشت ماه اگرچه هیچگاه به‌دلیل بی‌اهمیتی موضوع از جانب مسئولان وقت و پس از آن، در تقویم رسمی کشور به نام تئاتر دانشجویی ثبت نشده اما برای آن‌ها که سال ها در این مسیر و مدار گام برداشته و عرق‌ریزان روح و فکرشان در پلاتوهای تئاتر دانشکده‌ها بوده است، روزی شد برای یادآوری اینکه بالندگی ایران از پویایی تئاتر دانشجویی آب می‌خورد.

حالا اما تنها یک دهه بعد از روزی که قرار شد به‌ نام تئاتر دانشجویی ثبت شود بسیاری به‌ جُز دانشجویان دغدغه‌مند در جریان تئاتر دانشجویی این روز را فراموش کرده‌اند، حتا استادان و هنرمندان تئاتر و نیز بسیار تاسف‌بارتر بسیاری از دانشجویان تئاتر و تئاتری‌های دانشجو.

این فراموشی اما به‌ معنای بی‌تحرکی تئاتر دانشجویی نبوده و در همه این سال‌ها دانشجویان روی صحنه زندگی کرده‌اند و زندگی را به نمایش گذاشته‌اند؛ دانشجویانی که بسیاری از آن‌هایی که یک دهه پیش پیشنهاددهنده این روز بودند، حالا در میان تئاتر حرفه‌ای ایران دارای نام و جایگاه هستند و تئاتر ایران با آن‌ها شناخته می‌شود. ناگفته واضح است که بر پیکره تئاتر دانشجویی انتقادهایی وارد است اما این مجال نه فضایی برای طرح نقدها، که گرامیداشت هفتم اردیبهشت است روزی که به نام تئاتر دانشجویی در تقویم ثبت نشد اما برای ما بزرگ داشته‌ شده و هست. باشد که باشیم و ثبت این روز را در تقویم فرهنگی کشور جشن بگیریم.

انتهای پیام