وقت اولین مناقصات پساتحریمی ایران از اردیبهشت به خرداد یا تیر تغییر کرده و البته هنوز IPC نیز در حال بررسی است، اما به گفته مدیرعامل شرکت ملی نفت، با تعیین زمان جدید، باید برای امضای قراردادهایی که ارزش آنها به 10 تا 15 میلیارد دلار می‌رسد آماده بود.

به گزارش خبرنگار ایسنا، میادین مشترک اولویت‌های جذب سرمایه و برگزاری مناقصه برای ایران هستند و البته از سال گذشته تاکنون هر شرکت خارجی تا حدودی تکلیف خود را با اینکه به حضور در کدام میدان تمایل دارد، روشن کرده است.

میدان نفت‌شهر ، میدان دهلران، میدان پایدار غرب، میدان نفتی آذر، میدان نفتی آزادگان و میدان نفتی یادآوران مشترک با عراق، اسفندیار، فروزان، فرزاد A و فرزاد B میادین مشترک با عربستان، میدان نفتی رشادت مشترک با قطر، میدان نفتی و گازی آرش مشترک با کویت، میدان نفتی فرزام، میدان نفتی نصرت، میدان نفتی مبارک و میدان نفتی سلمان مشترک با امارات و میدان نفتی هنگام میدان مشترک ایران با عمان همه میادین نفتی مشترک ایران با کشورهای همسایه است؛ گزینه‌هایی که اولویت وزارت نفت برای برگزاری مناقصه به حساب می‌آیند.

اما هر شرکتی نیز برای خود اولویتی جهت حضور در ایران دارد، اولویت‌هایی که بیش از هرچیز وابسته به حضور پیش از تحریم آنها در ایران است و علاقه به بازگشتن بر سر کارهای نیمه کاره خود.

از سوی وزارت نفت گفته می‌شود هیچ قرارداد خارج از مناقصه‌ای با شرکت‌های خارجی بسته نمی‌شود اما شرکت‌های خارجی هر کدام برای خودشان نقشه‌هایی کشیده‌اند.

توتال می‌خواهد برای آزادگان به ایران بازگردد، شرکتی که اگرچه دفترش را هنوز در ایران دارد و هرگز آن را تعطیل نکرده اما در دوران تحریم نیز عملا فعالیتی در صنعت نفت ایران نداشته است.

لوک اویل روسیه نیز برای دو میدان نفتی در جنوب غربی ایران خود را آماده کرده است؛ میادینی که احتمالا یکی از آن آذر و دیگری چنگوله خواهد بود که این شرکت در دوران تحریم انجام پروژه در آن‌ها را نیمه کاره رها کرده است.

چینی‌ها البته در رقابت با شرکت‌های اروپایی تازه وارد به‌عنوان رفقای دوران تحریم ایران وارد می‌شوند. توسعه و راه‌اندازی فاز 11 پارس‌جنوبی، میدان نفتی پارس شمالی، میدان مشترک نفتی یادآوران و بخش شمالی و جنوبی میدان مشترک آزادگان طرح‌هایی است که در گذشته چشم‌بادامی‌ها در آن ردپایی از خود به جای گذاشته‌اند و حالا باید منتظر بازگشت آنها در قالب قراردادهای جدید بود.

شل بریتانیایی هلندی دیگر شرکتی است که برای بازگشت به ایران برای خود نقشه هایی دارد و البته میدان نفتی سروش و نوروز طرح‌های نیمه‌کاره این شرکت در ایران هستند.

بریتیش‌پترولیوم (BP)، رپسول و انی دیگر شرکت‌های اروپایی هستند که انتظار می‌رود در مناقصات خرداد و تیر حضور داشته باشند.

برای میادین گازی نیز البته برنامه‌هایی ریخته شده است، برای مثال شرکت سایپم اعلام کرده که برای مشارکت در پروژه توسعه میدان گازی توس با طرفهای ایرانی یادداشت تفاهم امضا کرده است.

هند نیز مهمترین پروژه خود در ایران را توسعه میدان گازی فرزاد بی می‌داند میدانی که مثل پروژه دیگر شرکت‌ها زمانی در دست هندی‌ها بوده اما نیمه‌کاره رها شده است. به این ترتیب شرکت هندی ONGC برنامه‌های خود برای توسعه میدان گازی فرزاد ب را ارائه داده است.

انتهای پیام