عمارت مسعودیه پُر است از گچ‌بری، کاشی‌کاری، خطاطی و نقاشی دیواری، در محدوده میدان بهارستان است و مهمترین حوادث تاریخ معاصر را به خود دیده؛ این عمارت به همراه باغ نگارستان، باغ لاله‌زار و باغ سردار ایروانی یکی از اماکنی است که در محدودۀ شمال حصار شاه طهماسبی تهران در عصر ناصری بنا شده و یکی از بهترین گزینه‌ها برای گذراندان یک عصربهاری در کنار خانواده است و به دلیل دارا بودن جاذبه‌های تاریخی زیبا بهترین محل برای سلفی‌های خانوادگی و تکنفره است.

به گزارش خبرنگار«شهری» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اواخر شهریور ماه ۱۳۹۰ بود که به ناگهان نام ساختمان گمنام خیابان اکباتان، به خبرگزاری‌های پرمخاطب راه یافت. واسطۀ این شهرت، برگزاری پانزدهمین جشن خانه سینما در عمارت مسعودیه تهران بود. در آن شب حیاط مقابل عمارت دیوانخانه گوش تا گوش پر از هنرمندان و هنردوستانی بود که جز شرکت در گردهمایی بزرگداشت رویدادی سینمایی، جنب و جوشی بی‌سابقه به عمارت بی‌سر و صدا و تاریخی مسعودیه بخشیده بودند.

عمارت مسعودیه مربوط به مسعود میرزا، ملقب به ظل السلطان‌، فرزند ناصرالدین شاه در سال ۱۲۹۵ قمری بنا شده است. این بنا در محله دولت تهران قدیم قرار دارد که در حال حاضر بخشهایی از آن در خیابان اکباتان و ملت فعلی واقع شده است. این عمارت در زمینی به وسعت ۴۰۰۰ مترمربع بنا شده و در حال حاضر در اختیار سازمان میراث فرهنگی می باشد و به عنوان یکی از مراکز دیدنی تهران این روزها به همه پیشنهاد می‌شود.

به گزارش ایسنا،عمارت مسعودیه در طول سالهای عمر خود شاهد وقایع بسیار زیادی بوده. در جریان جنبش مشروطه با توجه به نزدیکی آن به میدان بهارستان و اختلاف ظل السلطان با برادرش مظفر الدین شاه و فرزند او، یکی از پایگاه های مشروطه خواهان و مخالفان محمد علی شاه بود. در سال ۱۲۸۷ در نزدیکی این عمارت بمبی دست ساز زیر کالسکه محمد علی شاه منفجر شد که بهانه لازم را برای به توپ بستن مجلس دست او داد. پس از واقعه بهارستان، عمارت مسعودیه نیز به همراه خانه ظهیرالدوله و سایر مشروطه خواهان به رگبار بسته شد.

بنای بسیاری از ساختمان های فرهنگی کشور در این عمارت گذاشته شد. نخستین کتابخانه و موزه ملی ایران جایی در گوشه این عمارت برپا شدند. در حدود سال های ۱۳۰۴ انجمن معارف با استفاده از یکی از اتاق های آن نخستین کتابخانه رسمی کشور را که پایه اصلی و اولیه کتابخانه ملی بود را گذاشت. چند سال بعد نیز یکی دیگر از اتاق های آن به عتیقه های باستانی که از گوشه و کنار ایران به دست آمده بود اختصاص یافت و در حقیقت نخستین موزه ایران در آن پایه گذاری شد. اشیای عتیقه همین جا در سال ۱۳۱۸ به موزه ملی منتقل شد.

پس از مدتی این عمارت در اختیار وزارت آموزش و پرورش قرار گرفت و نهایتا در سال77 این ساختمان در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد وقت قرار گرفت که حالا تبدیل به محلی دیدنی و توریستی شده است و پیشنهاد می‌شود در شبهای بلند بهاری صرف چای در عمارت مسعودیه فراموش نشود.

انتهای پیام