بازگشت سعد حریری به بیروت علل، اهداف و واکنشهای مختلفی داشته و دارد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) از بیروت، اگر میزان و ملاک همه این امور، مواضع وی در سخنرانیاش به مناسبت یازدهمین سالگرد ترور رفیق حریری باشد:
1- وی هیچ طرح جدیدی برای وحدت نظر درخصوص کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری ندارد. وی فقط مدعی شد که آماده است به همراه نمایندگان هم حزبیاش به پارلمان برود و رییس جمهور آینده لبنان را انتخاب کند. وی به خوبی میداند، چه در ریاض باشد و چه در بیروت، چنین فرضی هرگز محقق نخواهد شد زیرا زمانی همه نمایندگان در پارلمان جمع میشوند که منجر به انتخاب رییس جمهور توافقی شود. وی حزبالله را متهم میکند که در امر انتخابات و جلسه پارلمان کارشنکنی میکند در حالی که اگر حریری از روز اول خواستار حل و فصل داستان بوده پس چرا حدود یکسال و نیم بعد از بحران ریاست جمهوری "سلیمان فرنجیه" را از میان جریان 8 مارس طرح کرده است؟ این در حالی است که حتی در سخنرانی اش به شکل رسمی از کاندیداتوری وی سرباز زد و فقط تاکید کرد که هرکس به قانون اساسی و توافق طائف ملتزم باشد می تواند رییس جمهور باشد. معنای این حرف این است که او راه برای عقب نشینی از سلیمان فرنجیه و توجه به سوی کاندیدای جدید جستجو میکند. وی با جزم و موضعی سرسخت تراز گذشته تاکید کرد که عون نه کاندیدایش بوده نه قول حمایتی از او را داده است. با این حساب وی در مقابل توافق جعجع-عون هم ایستاده است.
در عین حال، با همه ادله و برهانهایش برای توجیه تفاهم با سلیمان فرنجیه، سمیر جعجع هرگز استدلالهای حریری را نمیپذیرد و نخواهد پذیرفت، تفاهمی که باعث شد تا جعجع به سوی عون رفته و در پاسخ به اقدام حریری با او تفاهم و توافق کند.
در هر حال وی هیچگونه طرح جدیدی برای باز کردن گره انتخاب رییس جمهور جدید لبنان ندارد و هیچ طرحی را از ریاض نیاورده است. پس آمدن و نیامدن وی در این باره یکسان و فاقد هرگونه تاثیر گذاری است.
2- حریری کلمهای در باره انتخابات شوراهای شهر که قرار است به زودی برگزار شود به میان نیاورد، همین طور درباره قانون جدید انتخابات پارلمان آتی نیز سخنی نگفت در حالی که یکی از نقاط خلافی بزرگ بین 8 و 14 مارس هم موضوع است. پس اینجا هم هیچ چیز جدیدی در مواضع وی پیدا نمیشود.
3- حریری با آن که خیلی تلاش کرد که از نظر شکل ظاهری و بیان مواضع و کیفیت سخنرانی چهرهای جدید از خود ارائه دهد اما گاف بزرگی داد که میتواند بحران جدیدی در بین 14 مارسی ها ایجاد کند. وی در این سخنرانی با حمایت ظاهری از توافق عون – جعجع تحت عنوان توافق سیاسی در خانه مسیحیها، خطاب به سمیر جعجع که در صف اول نشسته بود، گفت: "ایکاش توافق با جریان آزاد ملی لبنان خیلی قبل ترها انجام میشد، (با خنده و خطاب به جعجع) آنگاه چقدر می توانستی فایده به لبنان و مسیحیها برسانی". این موضع حریری خشم بسیاری از اعضاء و هواداران حزب نیروهای لبنانی(قوات لبنانیه) را به شدت برانگیخت چرا که به اعتقاد آنها این جمله حاکی از آن است که سمیر جعجع مسئولیت تشتت و تفرقه در بین مسیحیان لبنان را به عهده داشته است. برخی از هواداران حزب المستقبل وارد گود شدند و اعلام کردند که اشاره حریری به اصل مصالحه و تاخیر در آن بوده و نه به جعجع.اما سوال این است که اگر چنین بوده پس چرا حریری خطابش و خندهاش مستقیم متوجه جعجع بوده است، امری که باعث تغییر چهره جعجع در این مراسم و واکنش وی نیز شد. این موضوع حتی باعث شد تا حزب المستقبل اطلاعیهای صادر کند و ضمن رد این برداشتها بر هم پیمانی جعجع – حریری تاکید مجدد کند.
این موضع حریری نشان میدهد که وی هم چنان از توافق بین عون و جعجع خشمگین است و به رغم همه تلاش ظاهری در سخنرانی اما در نهایت نتوانست آن را کتمان کند. با این وجود آیا میتوان ادعا کرد که حریری برای حل بحران سیاسی پارلمان و انتخاب رییس جمهور جدید لبنان به کشور بازگشته است؟
4- مواضع حریری مثل مواضع کسی بود که از بیروت به ریاض میرود و نه کسی که از ریاض به بیروت بازگشته است! زیرا مواضعی بسیار خصمانه علیه طرفی بود که قرار است شریک و همراه حریری در حل بحران سیاسی جاری در لبنان باشد.
وی هرچه در توان داشت به حزبالله حمله و او را مسئول ادامه بحران عدم انتخاب رییس جمهور معرفی کرد. حزبالله را به عنوان حزبی منطقهای که در خدمت اهداف ایران کار میکند معرفی و دخالت مقاومت اسلامی در سوریه را به شدت محکوم کرد در حالی که اکثریت مطلق مسیحیان و آزاد اندیشان و ملی گرایان و علمای مستقل اهل سنت در لبنان معتقدند اگر حزب الله وارد جنگ با تکفیریها در سوریه نمیشد اکنون بسیاری از مناطق، روستاها و شهرهای لبنان تحت حاکمیت داعش و تکفیریها بود.
لذا روشن است که حریری با "طرح وحدت ملی" هم به لبنان بازنگشته است. این در حالی است که با ابتکار نبیه بری، "رییس پارلمان لبنان" گفتوگوهای مستقیم حزب الله – المستقبل چند ماهی است آغاز شده است اما مواضع تند و تحریک آمیز حریری کاملا برخلاف مسیر و اهداف این گفتگوها بوده است. سخنرانی وی در یازدهمین سالگرد ترور حریری فرصت مناسبی بود تا با تکیه بر وحدت ملی لبنان و حل بحران های جاری این کشور با مواضعی آرام و استقراربخش،طرحی نو در لبنان دراندازد اما هیچ گامی در این مسیر برنداشت.
5- از نگاه منطقهای نیز وی حامل هیچ پیام دوستی و مودت نیز نبود زیرا ایران را به تلاش برای سیطره بر لبنان و مناطق عربی متهم کرد و با روحی حماسی گفت که اجازه نمیدهند تا لبنان به ایالتی(ولایتی) ایرانی تبدیل شود. لذا میتوان گفت وی همچنان که پیام آور آرامش، صلح و دوستی داخلی برای حل بحران های لبنانی نبوده است برای حل و فصل بحرانهای منطقه ای نیز حامل پیامی نبود.
مهمترین بخش سخنان و مواضع سعد حریری جاهایی بود که به پادشاهی سعودی و سیاستهای منطقهایش برمیگشت. وی عربستان را برادری بزرگ برای لبنان قلمداد کرد و در چهارچوب ادعاهای موسوم به "روح عربیت" با حرفهایی آتشین تاکید کرد که اجازه نمیدهد برخی از طرفهای لبنانی (اشاره به حزبالله و نیروهای هم پیمانش) درمقابل سعودی بایستند و لبنان را در برابر این پادشاهی قرار دهند. این مواضع او که جدیدترین سخنان وی در بیروت بوده است نشان میدهد حریری در راستای سیاستهای جدید سعودی در منطقه و از جمله احتمال اعزام نیروهای زمینی این پادشاهی، به لبنان بازگشته است کما این که سعد حریری نیز اعلام داشته این بار قصد دارد مدت طولانی تری در لبنان اقامت گزیند. از همین رو میتوان انتظار داشت تا تعیین تکلیف نهایی طرح سعودی برای اعزام نیرو به سوریه، وی در لبنان باقی بماند و هدایت تحولات سیاسی و احیانا نظامی لبنان در راستای دفاع از سیاستهای سعودی در منطقه خاورمیانه را به عهده بگیرد.
انتهای پیام
نظرات