عضو هیات علمی دانشگاه باقر العلوم گفت: گردشگری معنوی، حرکت به سمت و سوی کمال است که در دین اسلام بر آن تاکید شده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قم، حجت الاسلام دکتر محسن الویری روز پنجشنبه در پیش نشست علمی و تخصصی کنفرانس بین المللی گردشگری و معنویت که به منظور ارائه یافته‌های پژوهشی در دبیرخانه دین پژوهان کشور در قم برگزار شد با اشاره به آثار و ویژگیهای مهم گردشگری معنوی اظهار کرد: با توسعه گردشگری در سطح جهان و تاثیر آن بر سلامت روان، تاکید بر مولفههای معنوی عنصری جداناپذیر از گردشگری به شمار می‌رود.
عضو هیات علمی دانشگاه باقر العلوم عنوان کرد: ژرف نگری در گردشگری و توجه به ابعاد معنوی می‌تواند انسان را به کمال برساند و در دین مبین اسلام بر مساله سیر و حرکت در جهان و تفکر در آفرینش و علم آموزی تاکید شده است. فطرت انسان به دنبال رفع نیازهای مادی و معنوی است در این میان گردشگری می‌تواند به عنوان ابزاری برای معنابخشی به زندگی، یافتن هویت و رشد معنوی قلمداد شود.
الویری افزود: بیش از 30 نوع گردشگری معنوی وجود دارد که می‌توان در آن تجربیات ارزشمندی را بدست آورد. گردشگری معنوی قادر است انسان را به آرامش روحانی برساند، اگر با نگاه معنویت به گردشگری نگریسته شود.
وی در این باره گفت: اگر فردی با نگاهی معنوی برای دست یافتن به کمال به گردشگری بپردازد بسیاری از حقایق دینی، فطری و اخلاقی را درک خواهد کرد، چنین فردی حتی در کنار دریا نیز در جهت کمال طلبی و خداشناسی است اما اگر کسی به چنین دیدگاهی دست نیابد حتی در کنار مذهبی ترین نقاط جهان نیز می‌تواند از خدا غافل باشد. گاهی فضایی ساده هم یک گردشگری معنوی ایجاد خواهد کرد و روح انسان را با معبود پیوند می‌دهد چنین رویکردی می‌تواند بشر را به کمال برساند.
الویری عنوان کرد: امیر المومنین(ع) در مورد سیر و حرکت در زمین و تفکر در نشانهها سخنانی زیبا فرموده‌اند که حتی برخی از علمای تسنن نیز به آن اشاراتی دارند. گردشگری معنوی می تواند دستاوردهای مهمی همچون علم آموزی، کمال معرفت، کسب تجربه، خودشناسی و خدا شناسی را به همراه داشته باشد.
وی با تشریح برخی از سفرنامه‌ها در تاریخ اسلام عنوان کرد: در گستره تمدن اسلامی، مردم از امنیت نسبی برخوردار بودند و بسیاری از علما و اندیشمندان در سفرهای خود اقدام به نگارش سفرنامه کردند که در آن اطلاعات و منابع ارزشمندی نهفته است. با توجه به اینکه در آن زمان مرز بندیهای امروزی وجود نداشت و سفر به اقصی نقاط نسبتا با سهولت بیشتری همراه بود نگاه وسیعی از فرهنگها و آداب و نگرشها در سفرنامههای برجای مانده وجود دارد. در این راستا سفرنامه‌ها یک سند گردشگری است.
وی گفت: سفرهای معنوی ویژگیهای منحصر به فردی دارند. در واقع گردشگری معنویگرا یک رویکرد است. باید توجه داشت گردشگری سالم متناسب با فطرت انسان و ناشی از یک ارزش منتهی به آرامش نیز گردشگری معنوی خواهد بود.
الویری عنوان کرد: یکی از ویژگیهای گردشگری خلوت گزینی با خود و تفکر در جهان هستی است، از این رو گردشگری معنوی گاهی نیاز به راهنما ندارد و فرد خود با کنکاش و ارزیابی محیط به سیر و سلوک می پردازد.
وی خاطرنشان کرد: دنیا محل گذر است و ما نیز باید در سیر و حرکت باشیم و از آثار پیشینیان عبرت بگیریم. گردشگری می‌تواند انسان را به فراگیری عبرت وادارد. ما برای دست یابی به امت واحده نیز می‌توانیم در گردشگری با تکیه بر مولفههای معنوی به چنین جایگاهی دست یابیم. انسان در گردشگری معنوی به دنبال بلندخواهی، کمال و بزرگی است و در این سفر همنشین شدن با افراد بزرگ نقش مهمی در کمال گرایی دارد.
انتهای پیام
نظرات