خيلي جاي سوال دارد

اين تعداد مقاله در کمتر از يک سال يعني 1 مقاله در هر 5 روز! آيا يک نفر مي تواند در کنار کارهاي ديگرش (تدريس و اجرايي و پژوهش) يک مقاله را در 5 روز فقط درست بخواند و محتوايش را بررسي کند؟ در مورد استنادات هم خوب بود بررسي مي کردند که چه تعداد از اين استنادات، خوداستنادي و چه تعداد استناد توسط "دوستان و آشنايان" بوده است و چه تعداد استناد واقعي بين المللي. امروز "محققان" ما بيش از آنکه به محتواي کارها بپردازند به انواع و اقسام اعداد و شاخص ها و آمار علاقه مندند و البته راه و چاه مهندسي اين آمار و ارقام را هم خوب مي دانند (از خوداستنادي بي حساب و کتاب تا قرض دادن استناد به همديگر تا وادارکردن ديگران به استناد از طريق داوري مقالات). البته اين نظر کلي است و به هيچ وجه متوجه اين گزارش نيست و قصد ندارد تهمتي به هيچ کس بزند. فقط در گزارش چنين مواردي بايد به اين ابهامات پرداخته شود تا جاي هيچ شکي باقي نماند.

يکي از فاکتورهاي خيلي مهم در بررسي مقالات منتشر شده توسط يک شخص، اين هست که وي نويسنده چندم مقاله است! در دو مقاله پر استنادي که در اين صفحه از اين آقاي دکتر ذکر کرديد، نام ايشون نويسنده چهارم هست. يعني حتي در رده سه نويسنده اول هم قرار ندارند. دوستان دانشگاهي خوب ميدونند که اعتبار چنين مقالات پر استنادي بيشتر براي نويسندگان اول و دوم هست تا کساني که صرفاً به واسطه يک نقش کمرنگ اسمشون در مقاله آمده! خوب بود بررسي ميکرديد در چند مقاله پر استناد اين آقاي دکتر، اسمشون نويسنده اول يا دوم هست. کم نداريم اساتيدي در دنيا که با توافقات غير علمي اسم يکديگر را در مقالاتشان ثبت ميکنند تا آمار مقالات خود را بالا ببرند.

آفرين- دست مريزاد- مايه افتخاري

ما هم تا چيز خوبي مي بينيم ميخواهيم زير سوال ببريم...اين هم يکي از ان اسيبهاي ماست

با سلام خدمت شخص ر. ن. بايستي عرض کنم ربط ندارد که نويسنده اسم چندم باشد. شما اگر به مقالات خارجيها توجه کنيد متوجه خواهيد شد در تمام مقالات اسم آخر استاد مربوطه هست و نام دانشجو ابتدا. ضمنا در پاسخ به جمله هر 5 روز يکبار بايستي عرض کنم وقتي 1 استاد در مجموع 25 دانشجوي دکترا و فوق ليسانس دارد بنابراين اين تعداد مقالات عجيب نيست. متاسفانه در ايران افرادي که ضعف در نوشتن مقالات و تعريف پروژه دارن افراد شاخص در اين زمينه را محکوم به داده سازي ميکنند. گاهي تخريب ميکنند و گاهي هم بيان ميکنند که اين مقالات چه سودي داره. فرضا قبول کنيم هيچ سودي نداره اما قابل توجه محققان محترم بايستي عرض کنم که شماها چه مشکلي از کشور را حل کرديد که براحتي فعاليت ديگران را مورد نقد قرار ميدهيد؟ با اين شرايط هيچ کس در ايران نبايد کار علمي کند چون به مذاق حسودان خوش نخواهد امد. ادعاي مسلماني هم داريم اما براحتي به افرادي که زياد مقاله ميدهند انگ داده ساز ميزنيم. ننگ بر شماها باد

با عرض خسته نباشيد نسبت به تلاش ايشان، ولي آيا ما اين همه مقاله داريم چند درصدشان کاربردي هستند؟ عالم بدون عمل زياد داريم متاسفانه

اين آمارها به هيچ دردي نمي خورند، مهم اين است كه يكي از دانشگاهاي ايران جزو صد دانشگاه برتر جهان باشد. قواره دانشگاه كاشان در جهان چقدر است؟ جمع كتيم اين نمايشها را

اينها همه سرکاري است ما بايد يک چيز توليد کنيم و تحقيق قابل اجرا و کاربردي داشته باشيم ما دکتراي مکانيک سيالات از آمريکا داريم هنوز يک مدار ساده پروپورشنال هيروليک را نمي تواند طراحي کند حالا بره هزار تا مقاله تئوري و ... بدهد چه مشکلي از کشور حل مي شود

دوست عزيز عصباني نشويد. فقط چند سوال پرسيديم. به نظر شما اگر فردي همزمان 25 دانشجوي دکتري و ارشد داشته باشد، چگونه مي تواند هم براي آنها پروژه تعريف کند، هم بر کار آنها نظارت کند، هم مقاله شان را بخواند و اصلاح کند، هم پايان نامه شان را بخواند و اصلاح کند و هم به کارهاي ديگرش برسد؟ به نظرتان اينجا يک جاي کار نمي لنگد؟ حسودي کدام است؟ فکر مي کنيد اين مقالات و اين آمارها واقعاً نشانگر چيست؟ اصلا نگاه کرديد خيلي از کساني که چنين مقالاتي مي دهند، موضوعات کاري شان چقدر گسترده و بي ارتباط به هم است؟ فقط همين 4 مقاله بالا را ببينيد. با چند صد تاي ديگر کاري نداريم. دو تا در مورد بازداري از خوردگي است و دو تا مربوط به پيل هاي خورشيدي؟ چه ارتباطي بين خوردگي و پيل خورشيدي است؟ آيا فکر نمي کنيد هدف کارها و پروژه هاي ما فقط مقاله دادن است نه چيز ديگر. صحبت از حل مشکلات کشور هم نيست، صحبت از يک هدف علمي است. موفق و مويد باشيد.

در جواب علي اکبر: 25 دانشجوي ارشد و دکترا!!!! ما که در دانشگاهمان بيشتر از 8 دانشجو نمي‌گذارند داشته باشيم!!! نکته جالب اينجاست که بيشترين تعداد مقالات مربوط به رشته شيمي است. هيچ‌وقت فکر کرده ايد چرا؟ فرايند پذيرش يک مقاله در اکثر رشته هاي مهندسي به طور متوسط يک سال است. ولي در بعضي رشته هاي علوم، چند روز است!!

با سلام کار کاربردي بودجه کلان ميخواد. ضمنا تا زماني که دلال ها هستن اجازه توليد نميدن. در غير اينصورت وضع صنعت کشور اين نميشد. ايرانيها عادت دارن به حرف زدن. شماها هم اگر عرضه داريد يک پاراگراف متن انگليسي بنويسيد. فرهنگ جامعه را ببينيد. تو همه زمينه ها بي فرهنگي بيداد ميکند. من صلواتي را نميشناسم اما قابل توجه همه که در خارج ارتباط تنگاتنگي بين مقاله و صنعت است. در ايران صنعتي وجود نداره که محقق به فکر توليد باشه. استادان دانشگاه به فکر شغل دوم و سوم هستن. باز دم اين بنده خدا گرم که کار علمي در حد مقاله ميکنه

چه بخواهيم و چه نخواهيم به هر حال براي رصد علمي و معرفي رتبه در هر موضوعي، نيازمند شاخصهايي هستيم که اين شاخصها جهاني هستند مثلا شاخص توليد مقاله/ شاخص استناد و ارجاع ما ايراني‌ها به فقط غر زدن عادت کرده‌ايم و گرنه اين شاخصها که بر اساس آ‌ن اين استاد پرکار علمي مي شود در دنيا هم مطرح و قابل استناد هستند و هيچ شاخصي تعريف داخلي و من درآوردي نبوده که بگوييم اين بساط را جمع کنيد. اگر دانشگاهي هستيم از اين شاخص ها قطعا مطلعيم اگر نيستيم غر نزنيم

با سلام اقاي رن لطفا مقالات خود را معرفي کنيد تا بريم بخونيم البته اگر در 3 يا 4 سال اخير مقاله اي داريد بگيد ما بريم مطالعه کنيم. چون ارزشمند است هم از نظر اموزش زبان انگليسي و پيداکردن ايده هاي جديد

با سلام خواهشمند است کساني که H-INDEX شان بالاتر از ايشان هست نظر بدهند. H-INDEX ايشان 53 ميباشد

به هر حال پايگاه بين المللي اين نظر را داده است. پايگاهي که همه دانشمندان جهان به آن استناد ميکنند. بنابراين اگر بفرماييد در ايران بجز توليد علم چه بايد کرد خوشحال ميشويم.

لطفا مقالات فصول کتاب هاي خارجي و پتنت هاي ايشان رو مطالعه کنيد و بعد نظر بدهيد. به هر حال يک ايراني است که به جاي اينکه به خارج برود و براي خارجي ها توليد علم بکند در ايران اسلامي ايستاده و با اين همه مشگلاتي که بر سر راه تحقيق وجود داره کار ميکنه. دستش درد نکنه خسته نباشيد

لطفا کساني که غر ميزنيد بفرماييد بايد چه کرد.

هر وقت تو کشور عزيزمان ايران يه نفر پيدا ميشه و با جون دل کار ميکنه همه اون رو ميکوبند. اين صحيح نيست. از خودمان بپرسيم ما چه کرديم

توجه داشته باشيد ايشان اکثر مقالاتشون تو حوزه مهندسي مواد به چاپ رسيده نه شيمي. ايشان در رشته مواد مقام اول ايران رو دارند به خاطر مقالاتشون در حوزه نانومواد در ضمن اين امار مربوط به امريکا است نه من دراوردي که در ايران باشد

باور کنيد هر استاد ايراني که تلاش داشته باشد ميتواند بيش از اين توليد علمي داشته باشه در خارج از ايران اساتيد بيش از ايشان در يک سال توليد علمي دارند. اين ماييم که کم کار ميکنيم.

من آقاي دکتر اين خبر را نمي شناسم لذا نکته اي که به آن اشاره مي کنم درباره شخص ايشان نيست. متأسفانه مجلات «علمي» نامعتبري در دنيا وجود دارند که تقريباً بدون ارزيابي هر مقاله اي را چاپ مي کنند. بنابراين تعداد مقالات ملاک نيست. آنچه که ملاک است کيفيت مقالات است که تشخيص آن کار بسيار ساده اي نيست. اما پيشنهادي که براي چنين مواردي مناسب است اين است که به حوزه هاي مقالات يک فرد دقت شود اگر از دامنه موضوعي گسترده اي برخور دار باشد احتمالاًً مشکلي در کار است زيرا يک فرد نمي تواند در حزه هاي نه چندان مرتبط به سطح بالايي از تخصص برسد و مقالات باکيفيت منتشر کند.

متاسفم براي سيستم علمي ما که پرکار بودن و تعدد مقالات صرف نظر از کيفيت آنها شده مايه افتخار و تشويق. چاپ يک مقاله که برآمده از پژوهش دقيق و متمرکز باشد بهتر از چاپ 47 مقاله با موضوعات غير مرتبط نيست؟