دو کتاب از مجموعه «سپهر نقد» همراه با دو کتاب از مجموعه «سپهر داستان» منتشر شد.

به گزارش خبرنگار ادبیات و نشر ایسنا، «نقد، آفرینشی در زبان» نوشته حسین رسول‌زاده و «جنسیت در رمان فارسی» نوشته زهره قلزم در حوزه نقد،‌ رمان «زخمی روزگار» نوشته قاسم شکری و رمان «یک نمکدان پُر از خاکِ گور» نوشته حسین قسامی کتاب‌های تازه منتشرشده در انتشارات بامداد نو هستند.

***

کتاب «نقد، آفرینشی در زبان» (مجموعه نقد و تئوری ادبی) نوشته حسین رسول‌زاده، شماره دوم از مجموعه «سپهر نقد»، در 159 صفحه با شمارگان 1100 نسخه و قیمت 12000 تومان به چاپ رسیده است. در توضیح پشت جلد کتاب آمده است: نقد اگرچه همواره پژواکی از جهان اثر را در خود دارد اما این پژواک، آن را در مرتبتی پایین‌تر از اثر قرار نمی‌دهد؛ زیرا نقد «درباره‌» اثر نیست بلکه متنی است براساس اثر. همان‌طور که اثر نیز با پژواکی از جهان واقع‌، درباره جهان نیست، بلکه جهانی است براساس اثر‌، به همین دلیل بر آنم نقد حتی متنی است که می‌تواند مستقل از اثر خوانده شود؛‌ همان‌گونه که برای خواندن رمان «سفر به کره ماه» اثر ژول ورن نیازی نیست که به کره‌ ماه سفر کنیم. اما استقلال و خودبسندگی نقد به چه معناست؟ رویکردهای سنتی و مدرنیستی و یا حتی گرایش‌هایی از درنگ‌ها و تاملات پسامدرنیستی علی‌رغم اختلافات بنیادینی که درباره نقطه‌ عزیمت نقد نسبت به اثر دارند در یک نقطه‌ مشترک به هم می‌رسند: هر دو درباره‌ اثر می‌نویسند: اما نقد، متنی «درباره» نیست.

****

«جنسیت در رمان فارسی (نقد و بررسی نقش‌های جنسیتی چند رمان نوجوان برگزیده دهه 80)» نوشته زهره قلزم، شماره سوم مجموعه «سپهر نقد»، در 138 صفحه با شمارگان 1100 نسخه و قیمت 11000 تومان به بازار آمده است. در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: تلاش در رفع نابرابری‌های جنسیتی در ادبیات کودک و نوجوان امری ضروری است. اگرچه امروزه در غرب و همین‌طور در ایران حرکتی با محوریت زنان در زمینه‌ ادبیات کودک و نوجوان آغاز شده است‌، اما هنوز تا رسیدن به نگاهی درست در این عرصه فاصله‌ زیادی داریم.

نویسنده در این کتاب براساس نظریه‌ «جنسیت و نوع ادبی» جان استیونز،‌ منتقد و نظریه‌پرداز نامدار معاصر و استاد زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه مکوآری سیدنی‌، نقش و موضوع جنسیت را در چند رمان نوجوان فارسی که از آثار برگزیده در دهه‌ هشتاد هستند، مورد بررسی قرار داده و جنبه‌های داستان، گفتمان و معنا را در آن‌ها تحلیل کرده است.

***

کتاب «زخمی روزگار» نوشته قاسم شکری، شماره اول از مجموعه «سپهر داستان»، در 167 صفحه با شمارگان 1000 نسخه و قیمت 7500 منتشر شده است. در یادداشت پشت جلد کتاب آمده است: «زخمی روزگار» دوست‌داشتنی‌ترین اثری است که تا به حال نوشته‌ام. حداقل از نظرم خودم این‌گونه است و معتقدم خواننده نیز با خواندن آن به حتم به چنین نتیجه‌ای خواهد رسید... هر نویسنده‌ای ممکن است عزیزکرده‌ای میان آثارش داشته باشد و عزیزکرده‌ من قطع به یقین همین کتاب است.

راوی «زخمی روزگار» یک بشقاب نصب‌کن! است. آدمی ولنگار‌، فراموشکار‌، عاشق‌پیشه،‌ طناز‌، ساده‌دل و در وقت خودش باهوش‌، و با همین بضاعت در پی تغییر جهانی است که در آن زندگی می‌کند. با این‌که حتی نمی‌داند آرمان‌شهر چه معنایی می‌تواند داشته باشد در ذهن و خیالش در به در به دنبال چنین ناکجاآبادی است؛‌ یک هولدن کالفیلد ایرانی‌، این آدم چنان در وجود من رخنه کرده بود که یادش تا ماه‌ها دست از سرم برنمی‌داشت و همین سماجتش باعث شد که حتی خودش را در دو رمان دیگری که پس از این اثر نوشته‌ام و هنوز منتشر نشده‌، جا کند. در واقع این اثر اولین قسمت از یک سه‌گانه است. البته در آن دو تای دیگر شخصیت اول داستان نیست‌، ولی حضورش گاه چنان تاثیرگذار است که دیگر شخصیت‌ها را به زیر سایه می‌برد.

**

کتاب «یک نمکدان پُر از خاکِ گور»، شماره دوم از «سپهر داستان»، نوشته حسین قسامی، در 98 صفحه با شمارگان 1100 نسخه و قیمت 7000 تومان به بازار عرضه شده است. در بخشی از داستان آمده است: چرا خونت بند نمی‌آید حسن آقا؟! نگاه کن،‌ پتو هم خونی شده. حیف این خون که این‌طوری روی خاک بریزد خاک‌، نمک‌نشناس است. لیاقت خون آدم را ندارد. فکر می‌کنی کم تا حالا خون‌های مثل تو روش ریخته؟ اما کو نشانی؟ هیچی بروز نمی‌دهد لاکردار. کریم آقا می‌گوید: «آن‌قدر لعن و نفرین نکن، ناسلامتی من و تو هم از همین خاکیم». خب این که دلیل نمی‌شود. ما هم نمک‌نشناسیم. نیستیم؟ اگر نبودیم کجا وضع و روزمان این بود؟ کجا آن دو تا خیرندیده‌ آن بلا را سر توی بسته‌زبان می‌آوردند؟ به کریم آقا می‌گویم: تو دستت تو خاک است،‌ بد و خوبش را نمی‌بینی. خیال می‌کنی ذات خاک هم مثل ظاهر این کوزه‌هایی که می‌سازی قشنگ است. آخر کریم آقا کوزه‌گر است. از این خاک لامروت یک کوزه‌هایی می‌سازد عینهو برگ گل‌؛ به همین نرم و نازکی. یک جوری خاک و آب را به هم می‌مالد و از توش کوزه درمی‌آورد که آدم ماتش می‌برد. مثل شعبده می‌ماند...

انتهای پیام