رییس مرکز جامع ترمیم زخم و بافت جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران روش وکیوم درمانی را شیوه درمانی برای زخم پای دیابتی دانست و گفت: وکیوم تراپی برای زخم‌های عمیق مشروط بر آن که فرد دچار مشکلاتی شریانی نباشد، تجویز می‌شود.

دکتر غلامرضا اسماعیلی جاوید در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایسنا، روش وکیوم درمانی را از روش‌های درمانی برای زخم‌های مزمن دانست و افزود: در مواردی که پزشک نمی‌خواهد عفونت به سمت عمق زخم حرکت کند از این روش استفاده می‌شود.

وی اضافه کرد: در این روش ایجاد خلاء در زخم و خارج کردن ترشحات عفونی و ایجاد خون رسانی در محدوده زخم باعث بهبود آن خواهد شد.

جاوید با تاکید بر این که وکیوم تراپی برای زخم‌های عمیق مشروط بر آن که فرد دچار مشکلاتی شریانی نباشد، تجویز می‌شود، خاطرنشان کرد: در عین حال این روش برای بیمارانی که دارای بافت‎های وسیع مرده باشند، قابل استفاده نیست.

رییس مرکز جامع ترمیم زخم و بافت جهاد دانشگاهی، لارو درمانی را از دیگر روش‌های درمان زخم نام برد و با بیان این که این روش با الهام از طبیعت پیشنهاد شد، افزود: در جنگ جهانی اول مشاهده شد افرادی که زخم آنها دارای لارو بودند زودتر بهبود می‌یافتند.

وی با بیان این که این روش در زمانی که بشر به آنتی بیوتیک‌ها دست یافت، به فراموشی سپرده شد، اظهار داشت: امروزه که وارد عصر مقاومت به آنتی بیوتیک‌ها شدیم این روش مجددا مورد توجه قرار گرفته است.

جاوید با تاکید بر این که در ایران با راه اندازی مرکز جامع ترمیم زخم و بافت جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران تلاش شد تا خدمات لارو درمانی به بیماران نیازمند ارائه شود، اظهار داشت: هزینه‌های ارائه این خدمات در کشور 100 هزار تومان است که اگر بخواهیم لاروهای مورد نیاز را به کشور وارد کنیم، این میزان افزایش خواهد یافت ولی با همکاری متخصصان حشره شناس دانشگاه‌های کشور می‌توانیم از تجربیات آنها در این زمینه استفاده کنیم.

رییس مرکزجامع ترمیم زخم و بافت جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران با اشاره به اثرات لارو درمانی در درمان زخم‌های مزمن دیابتی، توضیح داد: لارو مگس‌ها برای تغذیه، ترشحات خود را به محیط وارد می‌کنند و این ترشحات موجب جدا شدن بافت‌های مرده از زخم می‌شود.

وی با تاکید بر این که این ترشحات باعث هضم بافت‌های مرده خواهد شد، ادامه داد: اصل مهم درمانی در زخم پای دیابتی، برداشتن بافت مرده است که با استفاده از این لاروها قادر به برداشتن بیولوژیکی بافت مرده هستیم.

جاوید در عین حال با تاکید بر این که برداشتن بافت مرده از زخم پای دیابتی با استفاده از تیغ و اعمال جراحی انجام می‌شود، اظهار داشت: در برخی مواقع لازم است برداشت بافت‌های مرده به صورت میکرومتری انجام شود که لارو درمانی می‌تواند روش مناسبی در این زمینه باشد.

به گفته وی، لارو درمانی در مواردی که برداشتن بافت مرده از طریق جراحی مقدور نیست، استفاده می‌شود.

وی به روش لارو درمانی برای درمان زخم پای دیابتی اشاره کرد و گفت: هر لارو بین پنج تا شش روز عمر دارد که برای برداشتن بافت‌های مرده زخم، لارو‌های یک روزه را به مدت سه روز بر روی زخم قرار می‌دهیم و در پایان این دوره، لاروها را از بین می‌بریم.

رییس مرکز جامع ترمیم زخم با تاکید بر این که در این مدت مشکلاتی برای بیمار ایجاد خواهد شد، گفت: تاکنون این روش بر روی 35 بیمار اجرایی شده است. نتایج نشان داد که لارو درمانی به همراه ارائه روش درمانی استاندارد می‌تواند طول درمان و زمان ترمیم را بدون نیاز به بستری شدن در مراکز درمانی کاهش دهد.

انتهای پیام