"عزیزه رحیم‌زاده"، دختر 14 ساله افغان به عنوان حامی حقوق کودکان در این کشور به " ملاله افغان" مشهور شده است؛ وی کسی است که توانست موانع قانونی را برای بهره‌مند شدن 25000 کودک آواره افغان از آموزش در مدرسه برطرف کند و حتی با تلاش فراوانش آب لوله کشی برای اردوگاه آوارگانی درنزدیکی شهر کابل تامین کند تا کودکان حاضر در این اردوگاه مجبور نباشند برای آوردن آب سطل های سنگین آب را در مسافتی طولانی حمل کنند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به نقل از خبرگزاری فرانسه،‌ عزیزه رحیم‌زاده اکنون کاندیدای دریافت جایزه بین المللی صلح کودکان شده است. این جایزه‌ای است که پیش از او ملاله یوسف‌زی دختر پاکستانی حامی حقوق دختران این کشور برنده شده بود. او همچون همتای پاکستانی‌اش امیدوار است که پیامش را در حمایت از حقوق کودکان افغان در بهره مندی از آموزش و دیگر حقوق اساسی تبلیغ کند.

عزیزه در مصاحبه‌ای به خبرگزاری فرانسه گفت: این کودکان آواره در افغانستان محصول جنگ هستند. عزیزه خودش یکی از کودکان به دنیا آمده در اردوگاه آوارگان جنگ‌زده افغان در نزدیکی شهر کابل است. خانواده او در سال 2001 از جنگ در استان پروان فرار کردند.

وی میگوید: خانواده من رنجهای فراوانی در طول جنگ متحمل شدند.

عزیزه در حالی که روسری سیاه و سفید به سر داشته و کف یک خانه خشتی محل اسکان خانواده هشت نفری‌اش نشسته می‌گوید: من به کودکان آواره مشاوره و راهنمایی درباره ارزش تحصیلات می دهم. وی افزود: خانواده های این کودکان نیز اغلب بی سواد هستند و ما مجبور هستیم که آنها را هم برای آموزش کودکانشان قانع کنیم.

عزیزه باید مثل یک بندباز متعادل عمل کند تا در عین حال واکنش منفی جامعه محافظه کار افغانها را که چندان عادت به حمایت کودکان به ویژه دختران از حقوقشان ندارد برنیانگیزد.

این اعتماد به نفس عزیزه گروه حقوق بشری بین المللی MMCC را هم تحت تاثیر قرار داده است. این گروه از سوی دینز بریت مالهاسن و دیوید میسن تاسیس شده و آنها در سال 2001 کمی بعد از سقوط حکومت طالبان به افغانستان رفتند.

این گروه به دنبال ارتقا حقوق کودکان در افغانستان و گرد هم آوردن آنها از طریق بازی و شناسایی رهبرانی در میان جامعه کودکان و نوجوانان افغانستان که می توانند نماینده جوامعشان برای طرح نیازهایشان باشند است.

عزیزه در شوراهایی که این گروه سازماندهی می‌کرد توانست نیازهای ضروری بالغ بر 500 کودک افغان ساکن اردوگاه آوارگانی که او در آن زندگی می کند را مطرح کند.

مبرم ترین نیاز این کودکان آب لوله کشی بود که عزیزه توانست با تلاشهایش لوله ای که آب را به این اردوگاه منتقل می کند فراهم کند.

انتهای پیام