آکادمی نوبل امسال «سوتلانا الکسیویچ» را به عنوان برنده این جایزه معرفی کرد. جدا از حواشی سیاسی و ادبی این رویداد، خیلی‌ها دوست دارند با این نویسنده بلاروسی بیشتر آشنا شوند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزنامه «گاردین» این روزها بخش قابل توجهی از اخبار و گزارش‌های ادبی خود را به «سوتلانا الکسیویچ» نویسنده بلاروسی اختصاص داده که عنوان چهاردهمین زن برنده نوبل ادبیات را از آن خود کرده است. همه رسانه‌ها کمک می‌کنند تا دنیا اطلاعات بیشتری درباره این چهره جدید و کمتر شناخته‌شده به دست آورد.
وب‌سایت جایزه نوبل هم از روز پنج‌شنبه نظرسنجی عمومی را برگزار کرده و از مخاطبانش پرسیده: «آیا تاکنون کتابی از سوتلانا الکسیویچ خوانده‌اید؟» جالب است که 87 درصد مخاطبان به این سوال جواب منفی داده و 13 درصد گفته‌اند که با این نویسنده پیش از اعطای نوبل ادبیات آشنایی داشته‌اند.
یکی از گزارش‌های اخیر «گاردین» گزارشی تصویری است از رویدادهای مهم زندگی این نویسنده زن که پس از شنیدن خبر برنده شدنش، گفت: با شنیدن این خبر فورا نام نویسندگان سرشناس روس برنده نوبل چون «ایوان بونین» و «بوریس پاسترناک» به ذهنم خطور کرد. از یک طرف احساس فوق‌العاده‌ای است، اما کمی نگران‌کننده نیز هست. وقتی تلفن زنگ خورد، در خانه و مشغول اتو کردن بودم. با هشت میلیون کرون سوئیس (770 هزار دلار) جایزه نقدی نوبل، آزادی‌ام را می‌خرم. نوشتن کتاب‌هایم زمان زیادی بین پنج تا 10 سال زمان می‌برد. دو ایده برای کتاب‌های جدیدم دارم و بنابراین خوشحالم که اکنون آزادی لازم برای کار کردن بر روی آن‌ها را دارم.
الکسیویچ متولد 31 می سال 1948 در شهر «استانیسلاو» اوکراین و از پدری بلاروسی و مادری اوکراینی است. او سال 1972 از دانشگاه فارع‌التحصیل شد و به عنوان روزنامه‌نگار مشغول به کار شد. او در سال 1983 کتاب «چهره غیرزنانه جنگ» را به چاپ رساند؛ اثری که در آن به تجربیات زنان در زمان جنگ جهانی دوم پرداخت.
«پسران زینکی» کتابی است که او درباره جنگ افغانستان به نگارش درآورده. این اثر با این جمله آغاز می‌شود: «به خودم گفتم هرگز نمی‌خواهم یک کلمه دیگر درباره جنگ بنویسم.» این عکس در سال 1988 در کابل از او گرفته شده است.
«ما فقط شهرمان را نه، کل زندگی‌مان را از دست دادیم...» این بخش کوچکی از روایت دردناک الکسیویچ از انفجار اتمی سال 1986 چرنوبیل است. او در کتاب «صداهایی از چرنوبیل» گفت‌وگوهایش با بازماندگان این حادثه تلخ را منتشر کرده است.
سوتلانا الکسیویچ پس از انتشار خبر کسب جایزه نوبل در جمع خبرنگاران در مینسک حضور پیدا کرد و سخنانی را بیان کرد که بیشتر رنگ و بوی سیاسی داشت. او در پاسخ به خبرنگاران گفت: با دیدن عکس‌های کشته‌شدگان در جریان تظاهرات ضدروس در فوریه سال 2014 گریستم. قیام‌های جدایی‌طلبانه متعاقب در مناطق شرقی نیز که به کشته شدن بیش از 8000 نفر انجامید، نتیجه دخالت خارجی‌ها بود و این یک اشغال و هجوم خارجی است. من دنیای روسی خوب و انسان‌دوستانه را دوست دارم، اما دنیای روسیه‌ای استالین و دیگر سیاستمداران خودکامه روس را نه.
به گزارش گاردین، برنده نوبل ادبیات 2015 همچنین اظهار کرد: در زمان ما صادق بودن خیلی سخت است. نیازی نیست تسلیم سازش‌هایی شویم که رژیم‌های خودکامه همیشه روی آن‌ها حساب می‌کنند.
انتهای پیام
نظرات