یک کارشناس ارشد مدیریت اجرایی در ساوه به بیان علت خوش‌نشین شدن روستاها پرداخت و این وضعیت را دور از اهداف توسعه‌ای روستانشینان دانست.
"مصطفی رحیمی"، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه مرکزی- افزود: چندی پیش در بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس شورای اسلامی در آغاز چهارمین سال دوره نهم مجلس بر اولویت‌بندی هزینه‌ها تاکید شد و این تاکیدات با توجه به نقاط قوت و ضعف موجود بویژه در بخش تولید می‌تواند به طور اساسی راهگشا باشد.
وی بیان کرد: در این راستا و در باب مسائل روستایی و تولید روستایی، توجه به مشاهدات گذشته و سنوات اخیر نشان می‌دهد که روستاها از محل‌های تولید خرد و بعضاً کلان به مکان‌های تفریحی و خوش‌نشینی و بعضاً کاملاً مصرفی تبدیل شده‌اند.
به گفته رحیمی، شاهد این مدعا می‌تواند آمارهای جمعیتی روستایی در فصول مختلف سال و وضعیت تولید سرانه خانواده‌های روستایی در سنوات گذشته و میزان وابستگی آنها به مراکز شهری باشد.
وی با بیان اینکه این امر خود در دو بعد قابل بررسی است، افزود: در بعد فرهنگی و عدم پرداخت صحیح و اصولی به آن در روستاها و فرهنگ‌سازی غلط در سالیان پیشین که اولویت اول است.
به گفته این کارشناس ارشد مدیریت اجرایی ، تعریف غلط توسعه روستایی به معنی تبدیل به شهر شدن روستا به شهر در اذهان روستایی و عدم پرداختن و ارج نهادن و تقویت فرهنگ کار و تلاش روستایی و به نوعی مذموم دانستن آن در اذهان روستاییان از دستاوردهای این نوع نگرش است.
وی بیان کرد: مهمترین عامل عدم اولویت‌بندی هزینه‌ها با توجه به استراتژی‌های کلان تولید کشور در بخش تولید روستایی، فقدان سیاست‌گذاری‌های اقتصادی مناسب در درآمدزایی روستاییان است، چرا که تولیدات خرد روستایی که خود همانند قطرات باران در سطح کلان می‌توانست دریایی شده و در چرخه اقتصادی نمود پیدا کند، امروزه با سیاست‌گذاری‌های غلط و عدم پرداختن به این تولیدات خرد که به طور مثال با ایجاد مراکز عمل‌آوری، بسته‌بندی،... قابل انجام بود، نابود شده و عمده هدایت هزینه‌ها در این بخش با کمال تأسف بسوی آراستگی ظاهری روستاها می‌رود.
رحیمی ادامه داد: براساس بررسی‌ها و مشاهدات میدانی سرانجام این امر سبب وابستگی بیش از پیش این تولیدکنندگان خرد مستقل به مراکز و دستگاه‌های دولتی کمک‌کننده از قبیل کمیته امداد، ... شده است، چرا که بعضا شاهد روستایی با بیش از 90 درصد خانوار وابسته به این مراکز هستیم، در حالیکه در گذشته تعداد محدودی از این خانوارها وابسته به این مراکز بوده‌اند و در سطح کلان‌تر تولیدات روستایی نیز با عدم تامین منابع مالی مناسب، مراکز خرید و سایر حمایت‌های مورد نیاز، شرایطی شبیه به مراکز عمده تولید شهری و صد البته شکننده‌تر از آن پیدا کرده است.
وی با بیان اینکه این مراکز تولید امروزه در نهایت تبدیل به مراکز خوش‌نشینی و تفریح و ویلاسازی شده‌اند و بویژه در ایام تعطیلات همین به ظاهر آراستگی و زیبایی روستایی خود باعث بروز مشکلات عدیده‌ای برای بومیان و ساکنان دائمی روستاها می‌شود، افزود: به طور مثال قطعی مکرر آب در اثر استفاده از آب شرب در آبیاری فضای سبز ویلاها که با توجه به کمبود و بحران آبی موجود در کشور خود نیازمند بررسی‌ها و ارائه راهکارهای کارشناسی مبسوط تر و پرداختن به آن به صورت ضرب‌الاجلی است و در صورت عدم توجه به این مهم در آینده‌ای نزدیک می‌تواند چه به شکل فرهنگی و چه در حوزه اقتصاد آبی با توجه به بحران پیش رو مشکلات عدیده‌ای را پدید آورد.
به گفته وی، اگر روستایی صاحب درآمد خوب باشد، خود با هدایت نرم‌افزاری مسئولین، ساختمان دهیاری، شورا، آسفالت معابر و جدول‌کشی، همه و همه را به زیبایی خواهد ساخت. لیکن امر حیاتی در این برهه از زمان و در اولویت اول برای تولید روستایی آب و مدیریت منابع آبی روستا اعم از قنوات، چاه‌ها و سایر منابع آبی به عنوان زیرساخت اساسی تولید است که متأسفانه تنها دستگاه متصدی دولتی این امر در سنوات اخیر دچار کمبود اعتباری شدید بوده و نیازمند آن است که اعتباراتی ویژه از سوی مسئولین ارشد کشوری، استانداران و فرمانداران شهرستان‌ها با تاسی از بیانات رهبر انقلاب در اولویت‌بندی هزینه‌ها به سوی این بخش هدایت شود. البته موانع قانونی نیز با همت و تدبیر مسئولین امر قابل رفع خواهد بود.
انتهای پیام
نظرات