اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) هشدار داد که تغییرات جوی و نیز اجرای پروژه‌های بزرگ سدسازی، دو تهدید جدی برای میراث طبیعی جهان هستند.

به گزارش سرویس محیط زیست خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، امسال (2015) برای اولین بار در طول این سال‌ها، پدیده تغییرات آب و هوایی در کانون توجه کمیته میراث جهانی یونسکو به عنوان تهدیدی بزرگ قرار می‌گیرد که بی‌تردید بر میراث طبیعی و فرهنگی جهان تاثیر سوء می‌گذارد.

طبق ارزیابی برنامه «دورنمای میراث جهانی» وابسته به اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت، تاثیر سوء تغییرات جوی بر 35 مورد از 228 منطقه ذکر شده در فهرست میراث جهانی هم‌اکنون مشهود است. همچنین تغییرات آب و هوای در آینده می‌تواند گسترده‌ترین تهدید برای میراث طبیعی جهان باشد.

«اینگر آندرسن»، مدیرکل اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت در‌این‌باره گفت: تعداد کمی از افراد از میزان کامل تخریب‌ها و خسارت‌های ناشی از تغییرات آب و هوایی بر برخی از شگفت‌انگیزترین مناطق طبیعی آگاهی دارند. بنابراین ضرورت دارد اقداماتی اتخاذ شود تا این تهدیدها در سطح جهانی مدنظر قرار گیرند.

طبق اعلام اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت در حالی که تنها تلاش‌های جهانی و هماهنگ می‌تواند تهدید تغییرات آب و هوایی را مورد توجه قرار دهد، لازم است که مقاومت مناطقِ در معرض خطر از طریق محدود ساختن فشارها بیشتر شود.

مناطق دریایی و خلیجی به دلیل افزایش سطح آب دریاها، اسیدی شدن اقیانوس‌ها و همچنین افزایش تعداد و شدت حوادث جوی با چالش‌های خاصی روبه‌رو هستند. در دیواره بزرگ مرجانی در استرالیا، بزرگترین سیستم مرجانی جهان، افزایش دمای هوا موجب سفید شدن مرجان‌ها شده و اسیدی شدن اقیانوس‌ها نیز رشد مرجانی و بقای این آبزیان را محدود می‌کند.

علاوه بر این، سدسازی نیز تهدیدی جدی و فزاینده‌ برای میراث طبیعی جهان است. بنا بر این گزارش در سال جاری میلادی (2015) 11 منطقه میراث طبیعی جهان به دلیل پروژه‌های سدسازی در معرض تهدید قرار گرفته است. اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت خواستار ارزیابی تاثیرات زیست محیطی چنین پروژه‌هایی شده است.

به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت، «تیم بدمن»، مدیر برنامه «دورنمای میراث جهانی» در این اتحادیه گفت: سدها می‌توانند تاثیر چشمگیر روی میراث طبیعی جهان داشته باشند و به کاهش نواحی مردابی و تغییر جریان‌های رودخانه‌ها منجر شوند. همچنین ضرورت دارد تا جایگزین‌های بهتری انتخاب شوند و نحوه تاثیر این سدها بر میراث طبیعی، پیش از آن که ساخته شوند، مورد ارزیابی و پیش‌بینی قرار گیرد.

انتهای پیام