چهارمین ماه‌گفتار تولیت آرامگاه شمس تبریزی با موضوع ارتباط عرفان شمس و مولانا و ادبیات در محل شورای اسلامی شهر خوی برگزار شد.

به گزارش ایسنا، در این مراسم که به همت سازمان مردم‌نهاد "خانه دانش و فرهنگ زریاب" و با حضور جمعی از فرهنگ‌دوستان برگزار شد علیرضا ذیحق به سخنرانی پرداخت.

این نویسنده و پژوهشگر ادبی با اشاره به نوع ارتباط ما و مولانا گفت: رابطه ما و مولانا در یک رابطه ادبی خلاصه شده و استفاده شایسته‌ای از این ظرفیت عظیم معنوی نشده است به طوری که توجه به ظرف شعر چنان ما را مجذوب خود ساخته که از مظروف عرفان ناب انسان‌ساز غافل شده‌ایم.

او خاطرنشان کرد : اگر از اشعار مولانا زبان به تحسین می‌گشاییم به‌خاطر اصالت سخن و محتوای آن است. آن‌جا که سخن از برون آمدن از زندان نفس و رهانیدن جان از حصار آن سخن به میان می‌آورد تا چه اندازه ما را به تفکر واداشته و آثار بیرونی داشته است.

ذیحق تاکید کرد: توجه شخص مولانا به محتوا تا بدان‌جاست که در فیه مافیه می‌گوید: "من و خاندان من از شعر بیزاریم".

این پژوهشگر ادبی افزود: یکی از زیباترین کارهای مولانا این است که مساله انسان را عمیق و ریشه‌دار طرح می‌کند که هیچ‌گونه یاس و ناامیدی در آن راه ندارد.

او نتیجه‌گیری کرد که کلام مولانا موید این نکته است که خوی ناپاکی که به نفس انسان راه می‌یابد عارضی بوده و راه بازگشت در همه حال گشوده است. حتی هبوط حضرت آدم نیز امری عاریتی بوده و درنهایت نسل نوع بشر به جایگاه واقعی خود بازخواهد گشت. اما ابلیس نماد لجاجت در برابر حق بوده که نه امیدی به توبه دارد و نه حتی بدان می‌اندیشد.

در ادامه علیرضا ذیحق به خواندن داستانی از نوشته‌های خود در رابطه با ملاقات شمس و مولانا، داستان هجران چندباره میان آن‌ها و در نهایت آمدن شمس به خوی و آرام گرفتنش در دارالصفا پرداخت.

انتهای پیام