رییس انجمن عکاسان تئاتر گفت: بسیاری از عکس‌هایی که عکاسان تئاتر می‌گیرند به دلیل شرایط نامناسب، دیده نمی‌شوند و در هارد کامپیوترها خاک می‌خورند.

ابراهیم حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره وضعیت عکاسی تئاتر در ایران گفت: بزرگترین مشکل عکاسان تئاتر بحث درآمدزایی آن‌هاست. متأسفانه هنوز یک تعرفه مشخص برای عکاسان تئاتر در نظر گرفته نشده است. مشخص نیست یک عکاس با 15 سال سابقه برای چهار جلسه عکاسی چقدر حقوق دریافت می‌کند و این حقوق یک مبلغ توافقی بین عکاس و کارگردان است. البته پیش از این قیمت کار بچه‌ها توسط انجمن عکاسان خانه تئاتر تعیین شد اما هیچ‌وقت به مرحله اجرا درنیامد. عکاسانی که در تئاتر کار می‌کنند حداقل 15 میلیون پول دوربین‌شان است و بودجه‌ای برای آن‌ها در نظر گرفته نشده است. همین باعث می‌شود کسانی که در این حوزه فعال هستند دلسرد شوند و به سمت کارهای دیگر بروند.

او افزود: خیلی از عکس‌هایی که در تئاتر ثبت می‌شود در هارد کامپیوتر عکاس‌ها خاک می‌خورد. این عکس‌ها یا در شبکه‌های اجتماعی دیده و یا فراموش می‌شوند. یکی از خواسته‌های عکاسان تئاتر این است که عکس‌هایشان بین مردم بیاید و دیده شود. تجربه ثابت کرده که مردم خیلی از عکس‌های نمایش استقبال می‌کنند. در نمایشگاهی که سال گذشته در زیرگذر چهارراه ولیعصر (عج) از کار عکاسان تئاتر برگزار شد ما روزی 5000 نفر مخاطب داشتیم که خیلی از آن‌ها با دیدن عکس‌ها و ارتباط با آن‌ها ترغیب می‌شدند که به دیدن نمایش بروند و همین باعث تحقق شعار تئاتر برای همه می‌شود.

عکاسی تئاتر/عکس از ابراهیم حسینی

رییس انجمن عکاسان تئاتر همچنین به شکل‌گیری این انجمن و فعالیت‌های آن اشاره اظهار کرد: انجمن شهریور سال 86 اعلام موجودیت کرد و اسفند همان سال هیأت مدیره آن انتخاب شدند. شکل گیری انجمن حاصل یک پروسه 10 ساله بود که توسط عکاسان مختلفی دنبال می‌شد و سرانجام در آن سال به نتیجه رسید. از آن سال تا امروز عکاسان انجمن در هفت دوره جشنواره تئاتر فجر کتاب آثار خود را منتشر می‌کنند. همچنین از سال 87 تا 92 مسابقه عکاسی تئاتر برگزار می‌شود. پس از شکل‌گیری انجمن نمایشگاه‌ها، سمینارها و ورک‌شاپ‌های بسیاری برگزار شد که پیش از بوجود آمدن انجمن چنین فعالیت‌هایی انجام نمی‌شد.

حسینی ادامه داد: این فعالیت‌هایی که گفته شد بیشتر فرهنگی هستند اما در این سال‌ها انجمن حالت صنفی پیدا کرده است. اما برای ادامه فعالیت‌های خودش نیاز به حمایت مرکز هنرهای نمایشی دارد. متأسفانه هنوز نام عکاس تئاتر در بین عواملی که در قرارداد نوشته می‌شود، نیست و آن‌ها هیچ حق‌الزحمه‌ای از این نظر دریافت نمی‌کنند. این کارگردان کار است که ازهزینه‌های جنبی نمایش دستمزدی که بسیار پایین است را برای عکاس نمایش در نظر می‌گیرد.

او همچنین عنوان کرد: یکی از خواسته‌های انجمن این است که عکاس نمایش به عنوان عنصر ثابت آن به رسمیت شناخته شود. متأسفانه ما در برگه قراردادها هیچ‌وقت اسمی از عکاس تئاتر نمی‌بینیم. البته رسیدن به اهداف انجمن خیلی زمان‌بر است. از طرف دیگر از زمانی که پدیده دیجیتال بوجود آمد عکاسان تئاتر خیلی زیاد شدند چون فعالیت در فضاهای بیرون سخت است و نیاز به مجوز دارد خیلی از عکاس‌ها به سمت تئاتر هجوم می‌آورند و جذابیت های این شاخه از عکاسی هم مزید بر علت شده است.

عکاسی تئاتر/عکس از ابراهیم حسینی

این عکاس تئاتر خاطر نشان کرد: عکاسی تئاتر ما پتانسیل بسیار خوبی دارد اما چاپ یک کتاب با 50 عکس در سال جوابگوی این ظرفیت و پتانسیل نیست. انجمن ما در حال حاضر 40 عضو دارد و باید به همه آن‌ها توجه شود. خوشبختانه الان اجرای ویژه عکاسان برای نمایش‌ها می‌گذارند که عکاسان می‌روند و عکس می‌گیرند تا علاوه بر عکاسی که عضو گروه نمایش است یک عکاس از طرف انجمن نیازهای گروه نمایشی را تأمین کند. البته این همکاری شرایط خاصی دارد و مشکلاتی چون علاقه نداشتن کارگردان و یا غیرممکن بودن حضور عکاس در بین گروه از جمله این مشکلات است.

ابراهیم حسینی عکاسی تئاتر را از سال 75 آغاز کرده و تاکنون از بیش از 500 نمایش عکاسی کرده است. او داور و دبیر چندین دوره مسابقه عکاسی تئاتر بوده و کتاب «ماه در قاب» را از عکس‌های تئاتر خودش در سال 85 منتشر کرده است.

انتهای پیام