رییس مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به وجود دو نوع واکسن مننژیت در کشور گفت: واکسن پلی ساکاریدی که در حال حاضر به صورت روتین برای حجاج مورد استفاده قرار می‌گیرد برای اطفال توصیه نمی‌شود اما واکسن کنژوگه که در حال حاضر وجود دارد معمولا در اطفال هم ایمنی ایجاد می‌کند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، دکتر داوود یادگاری خاطرنشان کرد: در حال حاضر در کشور ما دو نوع واکسن برای کنترل مننژیت وجود دارد. واکسن پلی ساکاریدی مننگوکوکی که معمولا به دلیل ارزان بودن بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و به صورت روتین به افرادی که به سفر حج مشرف می‌شوند و در فواصل زمانی سه تا پنج سال یکبار تزریق می‌شود و واکسن کنژوگه مننگوکوکی حسن‌هایی نسبت به واکسن پلی ساکاریدی مننگوکوکی دارد.

وی درباره تفاوت این دو نوع واکسن گفت: واکسن پلی‌ساکاریدی معمولی، خطر حامل بودن فرد را از بین نمی‌برد و ممکن است فردی به حج برود و میکروب را در گلو به همراه داشته باشد و با وجود اینکه بیمار و مبتلا به مننژیت نیست اما ناقبل آن برای دیگران باشد، اما واکسن‌های کنژوگه نه تنها شانس ناقل بودن را کم می‌کند بلکه افرادی که واکسینه می‌شود بالای 90 درصد در مقابل این مننژیت‌ها ایمنی پیدا می‌کنند. از طرف دیگر، مدت ایمنی‌زایی واکسن کنژوگه بیش از پنج سال بوده و برخلاف واکسن پلی‌ساکاریدی در اطفال بالای دو ماه نیز اثربخشی قطعی دارد.

این متخصص بیماری‌های عفونی تصریح کرد: مننژیت منگوکوکی از جمله بیمای‌های سریع‌ الاثری است که می‌تواند در عرض 24 یا 48 ساعت بیمار را به کما ببرد و دچار عوارض کری، کوری، اختلالات هوشیار عقب‌ماندگی ذهنی کند. به دلیل این که این نوع مننژیت برخلاف سایر مننژیت‌ها خطر انتقال به دیگران را دارد از اهمیت بهداشتی زیادی برخوردار است. این نوع مننژیت سالها در بسیاری از کشورهای دنیا در قالب برنامه‌های پیشگیری به کنترل درآمده است.

وی افزود: معمولا این نوع مننژیت‌ها با تب، استفراغ و سفتی گردن به صورت ناگهانی شروع می‌شود و بعد ممکن است ضایعات پوستی یک تا دو میلیمتری بنفش رنگ در تنه و اندام‌ها ظاهر شود که نشان دهنده ابتلا به بیماری مننژیت منگوکوکی است.

یادگاری تصریح کرد: ترشحات تنفسی بزاق و گلو اصلی‌ترین راه انتقال این بیماری است و یکی از ویژگی‌های این نوع مننژیت این است که افرادی که در معرض تماس با این بیماران هستند می‌توانند حامل این میکروب در گلو باشند. جالب است بدانید دیده شده افراد خانواده فرد مبتلا هزار و 200 برابر سایرین در معرض حامل بردن این میکروب قرار دارند. وقتی شانس حاملی این میکروب در گلو بالا برود، شانس انتشار آن نیز بسیار بالا می‌رود؛ بنابراین افرادی که در تماس با این نوع مننژیت‌ها هستند ممکن است در یک هفته اول دچار علائم بشوند. بر این اساس این مننژیت از اهمیت بهداشتی خاص برخوردار شده است.

وی خاطرنشان کرد:در نقاطی که تراکم جمعیت وجود دارد احتمال بروز و انتشار این میکروب بیشتر است. به عنوان مثال در پادگان‌ها، خوابگاه‌های دانشجویی و مراسم حج که خوشبختانه در کشور تقریبا در این سه گروه تدابیر پیشگیرانه سالهاست به اجرا درآمده است و افرادی که به حج می‌روند یا قرار است دوره خدمت سربازی را بگذرانند واکسینه می‌شوند و سالهاست که این بیماری تحت کنترل درآمده است.

این واکسن در کشورهای دیگر دنیا در خوابگاه‌های دانشجویی نیز به صورت روتین تزریق می‌شود اما در ایران در همه خوابگاه‌ها این اتفاق نمی‌افتد و برخی از دانشگاه‌ها این واکسیناسیون را انجام می‌دهند.

رییس مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی در خصوص زمان مناسب برای تزریق واکسن مننژیت گفت: حد فاصل 2 تا 3 هفته قبل از حضور فرد در مناطق پرتراکم جمعیتی توصیه می‌شود این واکسن تزریق شود تا اثر بخشی و ایمنی مناسب را داشته باشد.

وی گفت: واکسن پلی ساکاریدی که در حال حاضر به صورت روتین برای حجاج مورد استفاده قرار می‌گیرد برای اطفال توصیه نمی‌شود، اما واکسن کنژوگه که در حال حاضر وجود دارد معمولا در اطفال هم ایمنی ایجاد می‌کند معمولا نوزادان دو ماه به بالا توصیه می‌شود، بزنند.

یادگاری تصریح کرد: این بیماری در کشور ریشه‌کن نشده اما مهار شده است و میزان مبتلایان به بیماری مننژیت در کشور بسیار کم است. به یمن همین روش‌های پیشگیری ما موارد نادری از این بیماری را در کشور شاهد هستیم.

انتهای پیام