مجله‌ی «دانشکده» اردیبهشت‌ماه سال 1297 در تهران، به مدیریت ملک‌الشعرای بهار راه‌اندازی شد.

به گزارش خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آغاز فعالیت مجله‌ی «دانشکده» در برج ثور (اردیبهشت) سال 1297 ۱۲۹۷ هجری شمسی مطابق 1336 هجری قمری و 1918 میلادی به ثبت رسیده است.

غلام‌رضا رشید یاسمی - نویسنده و مترجم - که خود عضو هیئت موسس «دانشکده» و از نویسندگان این مجله بود، در کتاب تاریخ ادبیات معاصر درباره‌ی این مجله نوشته است: «مجله دانشکده را ملک‌الشعرای بهار در سال 1336 هجری قمری برای نشر آثار انجمن ادبی دانشکده تأسیس کرد. این انجمن نخست "جرگه دانشوری" نام داشت و در سال 1335 هجری قمری به سعی چند تن از دوستان ادب از جمله نگارنده دایر شده بود، سال بعد "دانشکده" خوانده شد. مرام این انجمن ترویج معانی جدید در لباس شعر و نثر قدیم و شناساندن موازین فصاحت و حدود انقلاب ادبی و لزوم احترام آثار فصحای متقدم و ضرورت اقتباس محاسن نثر اروپایی بود و در آن روزگار خدمتی شایان به ادبیات کرد.»

از نشریه‌ی «بهار» به‌عنوان نخستین نشریه‌ی ادبی در عالم مطبوعات ایران نام برده شده و پس از آن، نشریه‌ی «دانشکده» دومین نشریه‌ی ادبی بود که علاوه بر ادبیات به حوزه‌های اجتماعی، اخلاقی، فلسفی و تاریخی نیز می‌پرداخت.

مطالب این مجله به قلم ملک‌الشعرای بهار یا یکی از اعضای هیئت موسس «دانشکده» تدوین می‌شد یا از کتب ادبا و نویسندگان خارجی ترجمه می‌شد. از قسمت‌های عمده و مهم مندرجات مجله، تاریخ ادبیات فارسی تحت عنوان «تاریخ ادبی» تألیف عباس اقبال، استاد دانشکده بود که در چند شماره‌ی مجله به چاپ رسید.

مقالاتی با عنوان «انقلاب ادبی» به قلم رشید یاسمی، ترجمه‌هایی از مولفان خارجی مانند شیللر آلمانی از دیگر محتویات این مجله بودند. همچنین مجله‌ی «دانشکده» از نخستین شماره‌ی خود، به ترجمه‌ی رمان «سلطنت» تألیف «الکساندر دوما» به‌عنوان ضمیمه‌ی مجله پرداخت.

مجله‌ی «دانشکده» با وجود این‌که جایگاه بزرگان ادبیات ایران بود، اما عمر کوتاهی داشت. این نشریه پس از انتشار 12 شماره در همان سال نخست، برای همیشه تعطیل شد.

قیمت سالانه‌ی مجله‌ی «دانشکده» در همه‌جا ۳۰ قران و تک شماره‌ی آن دو قران بود. محل مجله نیز مدتی در اداره‌ی «نوبهار» و چندی هم در اداره‌ی روزنامه‌ی «ایران» و محل چاپ آن مطبعه تهران بود.

شماره‌های 11 و 12 سال اول مجله یک‌جا در اردیبهشت‌ماه 1298 هجری شمسی منتشر شد و مقاله‌ی نخست آن تحت عنوان «یک‌سال تمام» به چاپ رسید.

قسمت نخست این مقاله چنین بود: «دوازدهمین شماره‌ی مجله‌ی "دانشکده" منتشر شد که نتیجه‌ی فکر و مساعی جوانان ادیب و نو خاستگان عالم ادب با بی‌اسبابی تمام و نداشتن مجال و اشتغال به تحصیلات و امتحان‌های سالیانه، باز با بهترین طرز و جدی‌ترین اسلوبی در نمرات دوازده‌گانه مجله منعکس و به ارباب ذوق اهدا گردید. بی‌شک انکار نداریم که ایران به مجلات ادبی کامل‌تر و جامع‌تر و زیباتری محتاج بوده و نمی‌توان به یک مجله کوچک قناعت ورزید، زیرا ایران سرزمین فکر و خیال و ذوق و فلسفه است و اختصاصی که در عالم احراز نموده، همانا به ادبیات و شعر و افکار تابنده دلنشین متفکرین زبردست خود بوده».

از جمله افرادی که در این مجله قلم می‌زدند می‌توان به عباس آشتیانی، غلام‌رضا رشید یاسمی، اصغر شیرازی، علی‌اصغر حکمت، حیدرعلی کمانی و سیداسدالله انتظام اشاره کرد.

انتهای پیام