فردا (دوشنبه) صد و نود و دومین زادروز «فئودور داستایوفسکی»، رماننویس بزرگ روس است که جهان او را با نام «جنایت و مکافات» شاهکار ماندگار عمر 59 سالهاش میشناسد.
به گزارش خبرگزاری دانشحویان ایران (ایسنا)، «فئودور میخاییلوویچ داستایوفسکی» یکی از سه شخصیت بزرگ ادبیات کشور روسیه است که کمتر کسی در سراسر دنیا پیدا میشود که با رمانهای «ابله»، «جنایت و مکافات» و «برادران کارامازوف» او آشنا نباشد.
11 نوامبر روزی است که نام این فیلسوف، رمان، داستان و مقالهنویس برجسته در تقویم ادبی جهان ثبت شده است. ویژگی منحصربهفرد آثار داستایوفسکی، روانکاوی و بررسی زوایای روانی شخصیتهای داستان است.
سوررئالیستها مانیفست خود را براساس نوشتههای داستایوفسکی ارائه کردهاند. اکثر داستانهای وی همچون شخصیت خودش، سرگذشت مردمان عصیانزده، بیمار و روانپریش است.
او ابتدا، برای امرار معاش به کار ترجمه پرداخت و آثاری چون «اوژنی گرانده» اثر «بالزاک» و «دون کارلوس» اثر «شیلر» را ترجمه کرد.
فئودور میخاییلوویچ فرزند دوم خانوادهی داستایوفسکی در 11 نوامبر 1821 به دنیا آمد. پدرش پزشک بود و از اوکراین به مسکو مهاجرت کرد و مادرش دختر یکی از بازرگانان مسکو بود. در 10 سالگی والدینش مزرعهای کوچک در حومهی شهر تولا در نزدیکی مسکو خریدند که از آن به بعد تابستانها را در این مکان میگذراندند.
در سال 1834 همراه با برادرش به مدرسه شبانهروزی منتقل شدند و سه سال آنجا ماندند. در 15 سالگی مادرش از دنیا رفت. در همان سال امتحانات ورودی دانشکده مهندسی نظامی را در پترزبورگ را با موفقیت پشت سر گذاشت و در ژانویه 1838 وارد دانشکده شد. در تابستان 1839 خبر فوت پدرش به او رسید.
خالق «جنایات و مکافات» در سال 1843 با درجه افسری از دانشکده نظامی فارغالتحصیل شد و شغلی در اداره مهندسی وزارت جنگ به دست آورد. تا تابستان 1844 سهم ارث پدریاش به دلیل ولخرجیهای افراطی به اتمام رسید. «اوژنی گرانده» اثر بالزاک را ترجمه کرد و در همین سال از ارتش استعفا کرد.
داستایوفسکی در زمستان 1844- 1845 رمان کوتاه «مردم فقیر» را نوشت که بدین وسیله وارد محافل نویسندگان بزرگ روس شد و برای خود شهرتی کسب کرد. طی دو سال بعد داستانهای «همزاد»، «آقای پروخارچین» و «خانم صاحبخانه» را نوشت.
نویسنده نامآشنای روس در سال 1849 توسط پلیس مخفی به جرم براندازی دستگیر شد. دادگاه نظامی برای او تقاضای حکم اعدام کرد که در 19 دسامبر مشمول تخفیف شد و به چهار سال زندان و سپس خدمت در لباس سرباز ساده تغییر یافت.
وی در زمان تبعید و زندان حملات صرع که تا پایان عمر گرفتار آن بود بر او عارض شد. در 15 فوریه 1854 از زندان بیرون آمد تا دوره بعدی مجازاتش را در لباس سرباز عادی طی کند. او سپس به عنوان مأمور خدمت در گردان هفتم پیادهنظام سیبری به سمیپالاتینسک اعزام شد.
نویسنده «برادران کارامازوف» در سال 1857 با «ماریا دیمیتریونا» کارمند گمرک ازدواج کرد. در بهار 1859 استعفایش از ارتش پذیرفته شد و توانست به نزدیکی مسکو نقل مکان کند. دو داستان «خواب عموجان» و «دهکده اشپیانچیکوو» را نوشت و به چاپ رساند.
این رماننویس مشهور در نشریهای به نام «ورمیا» که با برادرش منتشر میکرد، شروع به روزنامهنگاری کرد. از ژوئن تا اوت 1862 به اروپا سفر کرد. سپس داستانی به نام «ماجرای بیشرمانه» را در «ورمیا» به چاپ رساند.
داستایوفسکی در فاصلهی سالهای 1862 تا 1864 کتابهای «خاطرات خانه مردگان» و «آزردگان» را به چاپ رساند. او در سال 1866 «جنایت و مکافات» را نوشت و در اکتبر همان سال رمان «قمارباز» را در 26 روز به نگارش درآورد. این کار با تندنویسی «آنا گریگوریونا» انجام شد. او در فوریه 1867 با آنا ازدواج کرد و در آوریل همان سال با همسرش به اروپا سفر کرد و تا تابستان 1871 به روسیه بازنگشت.
داستایوفسکی نوشتن «ابله» را در ژانویه 1869 در فلورانس به پایان رساند و «همیشه شوهر» را در پاییز همان سال در درسدن به اتمام رساند. نویسنده برجسته روس در ژانویه 1871 نوشتن «جنزدگان» را به پایان رساند.
فئودور داستایوفسکی اوایل سال 1873 سردبیر مجلهی «گراژ دانین» شد و تا ماه مارس سال بعد به این کار ادامه داد. «جوان خام» در طول سال 1875 در مجلهی «اوتچستیه زابیسکی» انتشار یافت.
داستایوفسکی «یادداشتهای روزانه نویسنده» را طی سالهای1867 تا 1877 به همین نام در روزنامه منتشر کرد. «برادران کارامازوف» در طول سالهای 1879 تا 1880 به تدریج در «روسکی وستنیک» منتشر شد.
وی در جشن سه روزهی بزرگداشت پوشکین در پی سخنرانیاش به اوج شهرت و افتخار در زمان حیات رسید و سرانجام در اوایل فوریه سال 1881 در اثر خونریزی ریه درگذشت.
انتهای پیام
نظرات