عبدالعلی دستغیب که در حال نگارش کتاب «نوعیت متن در شاهنامه» است، با اشاره به این‌که متن دیوان حافظ هم شناخته‌ نشده، از سطحی بودن مطالبی که در برنامه روز حافظ عنوان شده است، انتقاد کرد.

این نویسنده پیشکسوت در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به نگارش کتابی درباره نوعیت متن درباره «شاهنامه» فردوسی، گفت: بسیاری فردوسی را درام‌پرداز می‌دانند و کسانی چون استاد جلال خالقی مطلق او را از نظر درام‌پردازی مهم می‌دانند، اما بسیاری هم فردوسی را حماسه‌سرا می‌دانند و معتقدند آثار او حماسی است. درباره فردوسی و احوال زمان او زیاد حرف زده شده، اما درباره متن فردوسی زیاد حرف زده نشده است. مفهوم درام بسیار وسیع‌تر از مفهوم حماسه است. اهمیت کار فردوسی در درام‌هایی چون ضحاک ماردوش، رستم و اسفندیار، رستم و سهراب و دو رمانس زال و رودابه و بیژن و منیژه است. هنر فردوسی این است که با این‌که زمینه‌های دراماتیک را پشت سر نداشته، درام‌نویسی بسیار چیره‌دست است.

او ادامه داد: ما باید متوجه باشیم که با شاعری بومی و حماسی که رزم‌های ایران را نگاشته است، مواجه نیستیم، بلکه با درام‌نویسی بزرگ و جهانی مواجه‌ایم که با سوفوکل و شکسپیر هم‌دوش است.

دستغیب خاطرنشان کرد: نه‌ تنها فردوسی که حافظ و سعدی و مولوی هم در ایران به خوبی معنا نشده‌اند و طبعا دیگران هم ارزش و مقام این نویسندگان را ندانسته و فقط دریافت‌های کلی از این شاعران به دست آمده و متن‌شناسی ما از توضیح و معنای کلمات بالاتر نرفته است. کنگره اخیر حافظ در شیراز نشان داد که هنوز مباحث در همان بحث‌های ابتدایی مانده است و حرف‌های پارسال دوباره تکرار شد. جدیدا رسم شده که آرای هرمنوتیک و حرف‌های دریدا و فوکو را وارد غزل‌های حافظ می‌کنند و می‌خواهند از حافظ، ویرجینیا وولف بسازند. این‌ها تجددطلب هستند، قدیمی‌ها هم حرف‌های فروزانفر و بهار را تکرار می‌کنند.

این منتقد ادبی اظهار کرد: اما من در این اثر به خود متن توجه دارم و تلاش می‌کنم فردوسی واقعی را نشان بدهم. این کار وقت زیادی می‌برد و من این روزها بیش‌تر از دو سه‌ ساعت نمی‌توانم کار کنم، بنابراین فکر می‌کنم به پایان رساندن این اثر زمان زیادی می‌خواهد.

انتهای پیام