یازدهم مهر ماه سالروز درگذشت عمران صلاحی، شاعر، نویسنده و طنزپرداز است.

به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، عمران صلاحی، شاعر و طنزپرداز، دهم اسفندماه 1325 در تهران به‌ دنیا آمد و نخستین شعر خود را در مجله‌ی اطلاعات کودکان در سال 1340 به چاپ رساند.

این شاعر در زندگی‌نامه‌ خودنوشتش در معرفی خود چنین می‌گوید: «نامم عمران است و فامیلم صلاحی. نام کوچکم را عمویم مراد انتخاب کرده است؛ از قرآن و سوره آل عمران. ترک‌ها به من می‌گویند عیمران و فارس‌ها گاهی با کسره و اکثرا با ضمه صدایم می‌کنند...

... دهم اسفند 25 در تهران متولد شده‌ام؛ چهارراه گمرک امیریه. البته نه وسط چهارراه، ‌اگر چه گفته‌اند خیرالامور اوسطها. و اما زندگی ادبی و هنری من. قدیم‌ترین شعر و نوشته‌ای که از خودم پیدا کرده‌ام، تاریخ پنج‌شنبه 37/11/30 را دارد. برخلاف تصور خواننده، خیلی غم‌انگیز است.»

او سپس به خاطره‌ی مرگ خواهرش و سرودن اولین شعرهایش برای او اشاره می‌کند.

صلاحی پس از فراغت از تحصیل از دبیرستان وحید (تهران) در سال 1341 به همکاری با روزنامه توفیق پرداخت و همان‌جا با پرویز شاپور آشنا شد. سال 1347 چاپ اولین شعر نیمایی در مجله «خوشه» به سردبیری احمد شاملو را به همراه داشت. در سال 1349 کتاب «طنزآوران امروز ایران» را با همکاری بیژن اسدی‌پور منتشر کرد. سپس در سال 1352 به استخدام رادیو درآمد و تا سال 1375 که بازنشسته شد، به این همکاری ادامه داد. او همچنین سال‌ها همکار شورای عالی ویرایش سازمان صداوسیما بود.

«طنزآوران امروز ایران»، «گریه در آب»، «قطاری در مه»، «ایستگاه بین راه»، «پنجره‌دن داش گلیر و آینا کیمی» (به زبان ترکی)، «حالا حکایت ماست»، «رؤیاهای مرد نیلوفری»، «شاید باور نکنید»، «یک لب و هزار خنده»، «آی نسیم سحری»، «ناگاه یک نگاه»، «ملانصرالدین»، «باران پنهان»، «از گلستان من ببر ورقی»، «هزار و یک آیینه»، «گزینه‌ی اشعار» و «مرا به نام کوچکم صدا بزن» (گزینه‌ی شعرها) از جمله آثار منتشر شده‌ی این شاعر طنزپرداز هستند.

او همچنین سال‌ها در مطبوعات از جمله «گل‌آقا» طنز می‌نوشت. عمران صلاحی 11 مهرماه سال ‌85 بر اثر سکته‌ی قلبی در سن 60 سالگی درگذشت.

انتهای پیام