یک عکاس معتقد است که فرهنگ‌سازی درباره حرفه عکاسی تبلیغاتی و صنعتی آن‌طور که باید اتفاق نیفتاده است.

محمد ابراهیم‌بیک تبریزی در گفت‌و‌گو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این‌که عکاسی تبلیغاتی هنوز در کشور ما جا نیفتاده است، گفت: این وضعیت چند سالی است که خوب شده و سفارش‌دهنده‌ها و تولیدکنندگان محصولات بر این بودند که اگر سفارشی می‌دهند، برای نشان دادن آن، از عکس استفاده کنند.

در کاتالوگ معرفی یک کالا، عکس حرف اول را می‌زند

وی افزود: با پیشرفت تکنولوژی و جست‌وجوهای اینترنتی، تمایل تولیدکنندگان برای این کار بیشتر شد. از حدود چهار یا پنج سال پیش این اتفاق بیشتر شد و تولیدکنندگان بحث تبلیغاتی را به عکاس‌ها سپردند. در این میان، عکاسان صنعتی و تبلیغاتی از نظر تفکری و تکنیکی بسیار تغییر کردند.

این عکاس ادامه داد: در گذشته هنگامی که عکاسی تبلیغاتی انجام می‌شد، مهم نبود که آن محصول چیست. نهایتا یک ساتن یا گل دورش می‌گذاشتند. سفارش‌دهنده‌ها زیاد در این زمینه هزینه نمی‌کردند و این باعث می‌شد آن عکاس در هنگام عکاسی تخصص زیادی روی آن سفارش نداشته باشد.

ابراهیم بیک با بیان این که عکاسی تبلیغاتی به محصولی که در کشور در حال تولید است بسیار کمک کرد، افزود: هنگامی که به کاتالوگ‌های خارجی نگاه می‌کردیم، عکس، حرف اول را در معرفی محصول می‌زد و فقط کمی متن برای توضیح کالا در آن نوشته می‌شد. در حالی که در کاتالوگ‌های ایرانی این اتفاق نمی‌افتاد. اما نزدیک به چهار، پنج سال است که این وضعیت بهبود یافته است و شرکت‌های بزرگ در بخش‌های مختلف روی این موضوع تمرکز کرده‌اند.

در عکاسی تبلیغاتی باید بزرگنمایی صورت گیرد

این عضو انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران با اشاره به تفاوت عکاسی صنعتی و تبلیغاتی با عکاسی‌های دیگر مانند پرتره، اظهار داشت: از تفاوت‌های عکاسی صنعتی با عکاسی پرتره این است که در عکاسی صنعتی باید درباره آن محصول بزرگنمایی شود ولی نه به شکل عجیب و غریب.

و این کار باید به بهترین نحو با توجه به دیدی که عکاس به آن دارد، انجام شود. مثلا عکس تبلیغاتی همبرگر مک دونالد، که آن را روی بیلبورد یا تابلوی فروشگاه می‌بینید، با آن همبرگری که سفارش می‌دهید، بسیار متفاوت است و هیچ وقت آن چیزی که دیده‌اید را تحویل نمی‌گیرید.

ابراهیم بیک ادامه داد: در کالاها و محصولات دیگر هم این چنین است. گاهی آن نگاهی که عکاس به محصول دارد روی جذب مخاطب آن کالا تأثیر زیادی دارد. برای مثال هنگامی که به جاروبرقی ایستاده از پایین نگاه می‌شود باعث قدرتمند نشان دادن آن می‌شود. این نگاه‌ها بیشتر در عکاسی صنعتی و تبلیغاتی صورت می‌گیرد تا در عکاسی پرتره.

هزینه دکور بسیار بالا است/ تجربه مهمترین عامل پیشرفت است

وی با اشاره به سختی‌ها و هزینه‌ بالای کار عکاسی تبلیغاتی و صنعتی تصریح کرد: گاهی وقت‌ها برای گرفتن یک عکس مجبور می‌شویم آتلیه را به شکل دلخواه چیدمان و تزیین کنیم. هنگامی که مخاطب این عکس را می‌بیند فکر می‌کند این عکس، از گوشه‌ای از یک دفتر یا شرکت و یا خانه‌ای گرفته شده است. این چیدمان و تزیین و قضیه دکور هزینه بسیار بالایی دارد. در کشور ما به جز شرکت‌های بزرگ، شرکت‌های دیگر تمایل به تقبل هزینه زیاد روی این قسمت‌ ندارند. ولی هنگامی که این کار را به عکاس تبلیغاتی حرفه‌ای می‌سپارد، تفاوت کار را 100درصد مشاهده می‌کند.

این عکاس، تجربه را مهم‌ترین عامل پیشرفت در عکاسی صنعتی و تبلیغاتی دانست و گفت: کسی که 10 سال از زندگی خود را برای عکاسی صنعتی گذاشته و روی آن کار کند، اولین سال کار وی در این حرفه، با سال سومش بسیار متفاوت است. چه برسد به مقایسه سال اول تا دهم. این حرفه بیشتر نیازمند تجربه است. در دانشگاه‌های ما آموزش‌های پایه و تئوریک تدریس می‌شود و بر اساس پایه بیس نورپردازی آموزش‌ها داده می‌شود. نمی‌توان گفت این آموزش‌ها برای عکاسی صنعتی بی‌تأثیر است چون در آن، نورپردازی بسیار مهم است.

عکس‌های محصولات وارداتی اغلب بی‌کیفیت هستند

ابراهیم بیک درباره بازار کار این حرفه نیز گفت:‌ ما هم با تولیدکنندگان ایرانی کار می‌کنیم و هم با واردکنندگان محصولاتی که در خارج از ایران ساخته می‌شوند همکاری داریم. بعضی از کالاهایی که از کشورهای مختلف به خصوص چین وارد می‌شوند، از نظر عکاسی، دارای کیفیت خوبی نیستند. هنگام ورود، در ایران دوباره عکاسی می‌شود تا روی کاتالوگ‌ از آن با کیفیت بهتر استفاده شود. بعضی محصولات نیز که به کشورهای دیگر سفارش ساخت داده می‌شود، هنگام ورود به کشور، بدون عکس هستند و یا شرکت‌ها تمایلی ندارند عکس‌ها را در اختیار واردکنندگان قرار دهند و یا اگر هم بدهند از کیفیت پایین برخوردارند.

این عکاس به انتقاد از افرادی که فکر می‌کنند عکس را فقط دوربین می‌گیرد و عکاس نقش زیادی در خلق آن ندارد، تصریح کرد: بعضی افراد فکر می‌کنند دوربین است که عکاسی می‌کند. ما با صنف‌های مختلفی کار می‌کنیم و به آن‌ها می‌گوییم هزینه فلان کالا، «ان» تومان است. آن سفارش‌دهنده پیش خود محاسبه می‌کند و می‌بیند اگر دوربین خریداری کند و خودش عکاسی کند بهتر است. در حالی که این کار نیاز به تجربه زیاد و نگاه دقیق دارد.

وی درباره ارتباط مستقیم تولیدات و واردات با عکاسی تبلیغاتی، اظهار داشت: هنگامی که واردات محصولات کم شد، به طبع تولیدات داخلی پیشرفت کرد. بعضی تولیدکنندگان با توجه به نیاز جامعه تولید کردند و با این تولیدات مجبور شدند کاتالوگ طراحی کنند. شرکت‌هایی که برای تبلیغات هزینه کردند با دریافتن این که بیس اولیه با عکاسی شروع می‌شود، تأثیر تبلیغات و عکس را در بازار دیدند.

باید درباره عکاسی تبلیغاتی فرهنگ‌سازی شود

این هنرمند درباره مشکلات اصلی عکاسی تبلیغاتی گفت: در زمینه عکاسی تبلیغاتی، گرانی تجهیزات و امکانات از جمله مشکلات اصلی است که حرف اول را می‌زنند. در کنار آن، هنوز آن فرهنگ‌سازی که متناسب با این حرفه باشد اتفاق نیفتاده است.

انجمنی تحت عنوان انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران تأسیس شد که آقای کیانی، سپهر و تعدادی از دوستان دیگر بنیانگذاران آن بودند. این اتفاق بسیار خوب بود و به این فرهنگ‌سازی بسیار کمک کرد. به نظر من این انجمن می‌تواند با برگزاری یک سری همایش‌ها و شرکت در نمایشگاه‌ها و برگزاری ورک‌شاپ‌ها، این رابطه را با جامعه تقویت کند.

ابراهیم بیک با انتقاد از نبود مسابقات و جشنواره‌های عکاسی تبلیغاتی و صنعتی تصریح کرد: ما جشنواره یا مسابقه‌های منظم و تأثیرگذار در این زمینه نداریم. این باعث می‌شود رقابت کم شود. اکنون عکاسان خود به تنهایی و از روی تجربه در حال پیشرفت هستند. انجمن نیز حدود دو سال است که فعالیتش کم شده. ما هنوز پس از گذشت دو سال، منتظر چاپ کتابی هستیم که قرار بود منتشر شود. این‌ها برمی‌گردد به نبود امکانات که این خود ضعف بزرگی است.

وی در جملات پایانی‌اش بیان کرد: در عکاسی تبلیغاتی و صنعتی، هر عکاسی در کنار کار در صنف‌های مختلف، صنف‌های خاصی را دنبال می‌کند. این باعث می‌شود تجربه‌اش در این زمینه و صنفی خاص بیشتر شود. این یکی از اتفاق‌های خوبی است که در حال افتادن است.

انتهای پیام