بازرسان امور تسلیحات شیمیایی سازمان ملل در حالی در خصوص حملات شیمیایی اخیر در حومه دمشق تحقیق می کنند که گمانه‌زنی‌هایی در مورد چگونگی نقش اروپا در مورد پاسخ به مسئله استفاده از تسلیحات شیمیایی در سوریه مطرح است .

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بحث‌های اخیر در مورد سوریه اشاره به نوعی پاسخ نظامی به حملات شیمیایی اخیر در این کشور دارد.

باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا اخیرا با دیوید کامرون، نخست‌وزیر انگلیس و پس از آن با رئیس‌جمهور فرانسه در مورد سوریه رایزنی کرد. به نظر می‌رسد که تنها انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها ابزار و اراده لازم را برای پیوستن به یک عملیات نظامی را دارند.

اما این بار آلمانی‌ها نیز یک تماس تلفنی داشتند. مدت‌هاست که آمریکا از مقامات آلمان‌ می‌خواهد و آنها را ترغیب می‌کند که در امور جهانی رهبری بزرگ‌تری را به عهده بگیرند.

به گزارش شبکه بی بی سی، در گذشته در اروپا مسئله اقدام نظامی علیه کشوری باعث بروز اختلافاتی شده بود. فرانسه و آلمان مخالف حمله به عراق بودند. در حالی که فرانسه و انگلیس عملیات علیه نیروهای معمر قذافی، دیکتاتور مخلوع لیبی را در این کشور رهبری می‌کردند، آلمان‌ها در سازمان ملل از دخالت خودداری می‌کردند. موضع فرانسه و آلمان در خصوص کشور مالی متفاوت بود.

این بار نیز بعضی تفاوت‌های زودهنگام وجود داشت. فرانسوی‌ها به سرعت نسبت به پیامدهایی علیه رژیم بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه هشدار داد. وزیر امور خارجه آلمان گفت: پیش از صحبت درباره پیامدها ما باید شفاف‌سازی کنیم.

با این حال سه کشور بزرگ اروپا ممکن است در خصوص سوریه به توافق برسند.

فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهوری فرانسه، نشان داده که از "دخالت هدفمند نظامی" حمایت خواهد کرد. وی قویا اشاره کرد این دخالت در این هفته رخ خواهد داد.

"استفن سیبرت"، سخنگوی آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان گفت که حمله شیمیایی نقض جدید پیمان‌های بین‌المللی است که صریحا استفاده از این سلاح‌ها را منع می‌کند. وی تصریح کرد که این حمله باید با مجازات مواجه شود و نمی‌تواند بدون تبعات باقی بماند.

آمریکایی‌ها و هم‌پیمانانشان قصد راه‌اندازی جنگی گسترده را ندارند اما آیا آنها می‌توانند عملیاتی محدود انجام دهند که رهبرانی مانند اسد را در آینده باز دارند؟

در این شرایط اتحادیه اروپا به عنوان یک نهاد کوشش می‌کند تا عقیده‌اش را ابراز کند. همانگونه که "کاترین اشتون"، مسئول سیاست خارجی این اتحادیه اعتراف کرد، برای این اتحادیه سخت است که به یک "نتیجه مشترک" برسد. برخی در اروپا از این حقیقت به خشم خواهند آمد که یک بار دیگر در بحبوحه بحرانی در امور بین‌المللی نقش اتحادیه اروپا محدود است.

کاترین اشتون تاکید کرد که جلب حمایت شورای امنیت سازمان ملل "بی‌نهایت مهم" است. این دیدگاه حمایت گسترده‌ای در اروپا به دست خواهد آورد اما در حقیقت دستیابی به توافق نهایی در سازمان ملل در حالی که روسیه با هر عملیات نظامی خارجی مخالفت می‌کند، بی‌نهایت مشکل است.

حقیقت این است که میراث عراق همچنان سایه‌ای بر سوریه و جنگ داخلی‌اش است. هنوز این موضوع فراموش نشده که بازرسان سازمان ملل وقت بیشتری خواستند تا به این موضوع پی ببرند که آیا صدام، دیکتاتور سابق عراق، سلاح‌های کشتار جمعی در اختیار دارد یا خیر.

در واشنگتن بسیاری بر این باورند که بی‌تحرکی ‌آمریکا، به بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه، جرات و جسارت بخشیده است اما رئیس‌جمهور آمریکا گفته است که استفاده از سلاح‌های شیمیایی بازی را تغییر خواهد داد و بنابراین اعتبار آمریکا در خطر است.

دیپلماسی ممکن است هنوز نقش داشته باشد اما گویی همه برنامه بر این متمرکز است که چگونه باید رژیم اسد را تنبیه کرد.

این روزها اروپا در بوته آزمایش قرار دارد. آلمان چه نقشی در عملیات احتمالی در سوریه بازی خواهد کرد؟ آمریکایی‌ها چه مقدار حمایت در اروپا به دست خواهند آورد؟

در میان همه این‌ها رئیس‌جمهور سوریه به کشورهای غربی پیشینه اخیرشان را یادآوری کرد. وی گفت: بله، درست است، قدرت‌های بزرگ می‌توانند جنگ به راه بیندازند، اما آیا می‌توانند در آنها پیروز شوند.

انتهای پیام