مطالعات اخیر روی روشهای رتبهبندی دانشگاهها حاکی از وجود مشکلات تحلیلی در اغلب سیستمهای رتبهبندی معروف و شناخته شده در جهان است.
به گزارش سرویس «دانشگاهی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، یکی از مشکلات اصلی و کلیدی در این زمینه، جمعبندی شاخصهای غیراستاندارد برای تعیین امتیازهای نهایی در ردهبندی است که پیامد این تناقض، ارائه اطلاعات غلط است.
سیستم رتبهبندی دانشگاهها برای نخستین بار در سال 2003 میلادی از سوی موسسه تعیین رتبه آکادمیک دانشگاههای جهان شانگهای (ARWU) شکل گرفت و از آن زمان یک دهه میگذرد. پس از این موسسه، موسسات دیگری نظیر «کیواس» و «تایمز هایر اجوکیشن» (THE) پا به عرصه این کارزار گذاشتند.
با یک جستجوی سطحی در اینترنت متوجه میشویم هر بار که ردهبندیهای جدید منتشر میشوند، شاهد انتشار نتایج گیج کننده در این زمینه در سراسر جهان هستیم.
دانشگاههایی که رتبههای عالی کسب میکنند این عناوین را در بوق و کرنا میکنند و دانشگاههایی که رتبه بالایی کسب نمیکنند از این رتبهها با عنوان رتبههای «در خور توجه» یا «شایسته» یاد کرده و بابت کسب آن به خود تبریک میگویند. یا اینکه دامنه این رتبهبندیها را به یک منطقه خاص یا حتی یک کشور محدود میکنند در نتیجه با افتخار ادعا میکنند که در فلان منطقه یا در فلان کشور رتبه برتر را کسب کردهاند.
دانشگاههایی هم که جایی در این رتبهبندیها ندارند سکوت را ترجیح داده و توجیهی برای این حقیقت تلخ ندارند. به گفته منتقدان، اشتباهات فاحش در نتایج این رتبهبندیها به دلیل عدم تحلیلهای درست در روشهای سنجش است که بر صحت این رتبهبندیها تاثیر میگذارد.
وقتی یک سیستم رتبهسنجی برای شاخصهای مختلف، ارزشهای نابرابر و متفاوت تعیین میکند، این اشتباهات رخ میدهد. از سوی دیگر کاربران با این باور که طراح سیستم آن را عاری از اشتباه طراحی کرده و با امید به اینکه در دوره بعدی رتبه بهتری کسب کنند بر روی بهبود آن شاخص تلاش میکنند اما وقتی در تعیین ارزش اسمی و ارزش واقعی شاخصهای تعیین شده ناهماهنگی وجود دارد، کاربران گمراه میشوند.
به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اینترنتی یونیورسیتی ورلد نیوز، بازبینی اطلاعات و آمار منتشر شده از سوی سه موسسه رتبهبندی طی سالهای اخیر حاکی از اشتباهات محاسباتی در هر سه شیوه تعیین رتبه دانشگاهها است که نشان میدهد ارزش واقعی شاخصها آن چیزی نیست که در نظر گرفته یا وعده داده شده است.
انتهای پیام
نظرات