یک حقوقدان با اشاره به قانون جدید حمایت خانواده، گفت: در این قانون از ابزار کیفر و ضمانت اجراهای جزایی بسیار استفاده شده است.

باقر شاملو در گفت‌وگو با خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: پس از مدت‌ها کنکاش در نهایت قانون حمایت خانواده ابلاغ و انتظار جامعه حقوقی برآورده شد.

وی افزود: این قانون بسیاری از مباحث چالش برانگیزی که در لایحه پیش‌بینی شده بود را ندارد؛ ولی یکی از نیازهای جامعه اجتماعی ایران که بحث محدودیت در مطالبه مهریه است را به رسمیت شناخته است و این موضوع در اصلاح فرهنگ عمومی و اجتماعی جامعه بسیار موثر است.

این حقوقدان با بیان این که یکی از ایرادات قانون حمایت خانواده این است که از ابزار کیفر در قلمروی حقوق خانواده بسیار استفاده شده است، اظهار کرد: خانواده باید به وسیله ابزارهای فرهنگی، اجتماعی و آموزشی تقویت و تثبیت شود نه به وسیله ابزار کیفر و ضمانت اجراهای جزایی. متاسفانه در قانون جدید حمایت خانواده، در این زمینه غفلت شده است و بهتر بود به جای این موضوع نهادهای کمک‌کننده به نهاد خانواده تقویت می‌شد.

شاملو تصریح کرد: قانون حمایت خانواده جدید واکنشی است به واقعیت‌ها و مشکلاتی که در چند دهه اخیر داشتیم.

این استاد دانشگاه درباره نقش اراده حاکمیت در روابط زوجین گفت: حق‌انگاری در روابط زوجین مطرح است. یعنی حقوق طرفین را در نظر گرفته که به چه صورت می‌توان این حقوق را مطالبه کرد. اما مدنظر من این است که در حق‌انگاری یا مطالبه حق، اگر افرادی که وارد کانون خانواده می‌شوند به قدر کافی پخته نباشند و آموزش نبینند، آمادگی لازم را برای یک زندگی خانوادگی ندارند. در این صورت حق‌مداری و مطالبه حق به معنای واقعی را نخواهیم داشت.

این حقوقدان تصریح کرد: درست است که هر کسی بازیگر نظام خانواده است، اما این که چگونه آمادگی برای یک نقش حرفه‌ای در کانون خانواده را داشته باشیم که تثبیت نظام خانواده و تربیت خانوادگی قوی بر آن حاکم باشد و فرزندان صالحی از درون این خانواده بیرون بیاید، باید اهداف مهم خانواده باشد. در حالی که بعید می‌دانم این اهداف بلند‌مدت مورد توجه قانونگذار بوده باشد و بیشتر رفع مشکلات فعلی جامعه مورد توجه قانونگذار است.

انتهای پیام