طی بخشنامه‌ای از سوی معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور، شیوه‌نامه آوانگاری کلی نام‌های جغرافیایی برای اجرا به تمام وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، مؤسسات دولتی، نهادهای انقلاب اسلامی و استانداری‌های سراسر کشور ابلاغ شد.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، مهندس کریم‌زاده، دبیر کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران درباره شیوه آوانگاری و تاریخچه‌ی آن گفت: شیوه آوانگاری کلی (واج‌نویسی) نام‌های جغرافیایی، تلفظ صحیح و همسان نام‌های جغرافیایی را برای عموم کاربران امکان‌پذیر می‌کند؛ از این‌رو آوانگاری مکان‌نام‌ها در نقشه‌ها، اطلس‌ها، فرهنگ‌ها، دانش‌نامه‌ها، واژه‌نامه‌های جغرافیایی، اسناد، کتاب‌ها، نشریات و نیز در پایگاه‌های داده نام‌های جغرافیایی گامی مهم در استانداردسازی اسامی اماکن و عوارض جغرافیایی تلقی‌ می‌شود.

وی افزود: با تشکیل کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران در سال 1379‌، تحت مسئولیت سازمان نقشه‌برداری کشور، کارگروه آوانگاری این کمیته کار تدوین و تکمیل نظام آوانگاری را برعهده گرفت. سرانجام در سال 1382، نظام آوانگاری کلی نام‌های جغرافیایی ایران ارائه‌ شد تا به‌ صورت عملی در زمینة ثبت نام‌های جغرافیایی در نقشه‌ها، منابع مکتوب و نیز در پایگاه‌های داده استفاده‌ شود.

کریم‌زاده خاطرنشان کرد: پس از آن، شیوه‌ی آوانگاری کلی نام‌های جغرافیایی ایران برای تصویب به گروه متخصصان نام‌های جغرافیایی سازمان ملل ارسال‌شد. شیوه‌ پیشنهادی در نشست‌های متعدد آن سازمان مورد بحث و تبادل نظر قرار‌گرفت و سرانجام در نهم آگوست 2012 در دهمین کنفرانس بین‌المللی استانداردسازی نام‌های جغرافیایی به‌عنوان یکی از شیوه‌های لاتین‌نویسی مورد قبول سازمان ملل، به‌تصویب رسید.

وی با اشاره به ویژگی ها و مزیت‌های شیوه‌ی آوانگاری اظهار داشت: این شیوه آوانگاری، متناسب با مقتضیات و ساختار زبان فارسی و منطبق بر قواعد علمی آواشناسی تدوین شده است. سادگی، قابلیت اجرا و پیاده‌سازی و نیز امکان استفاده در لاتین‌نویسی نام‌های جغرافیایی از ویژگی‌های مهم این شیوه محسوب می‌شوند.

همه کاربران در ایران و نیز دیگر نقاط جهان قادر هستند از این شیوه‌ برای نگارش و تلفظ نظام‌مند و صحیح اسامی جغرافیایی بهره‌ ببرند.

به گفته وی، به کارگیری شیوه‌ی واحد آوانگاری کلی نام‌های جغرافیایی در مراکز آموزشی و پژوهشی، دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی مرتبط، مراکز تولید نقشه و نیز مؤسسات جغرافیایی ضرورتی است که می‌تواند از بروز تغییر و تحریف در نگارش و تلفظ مکان‌نام‌ها جلوگیری‌کرده و موجبات حفظ نام‌های جغرافیایی به‌عنوان میراث فرهنگی و هویت جغرافیایی را فراهم‌ کند.

دبیر کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران درباره کاربردهای آوانگاری نام‌های جغرافیایی گفت: دسترسی به نام‌های جغرافیایی صحیح، بدون ابهام و مصوب از طریق رسانه‌های کارآمد، مبنای ارتباطات ملی و بین‌المللی در عصر حاضر است. هر لحظه هزاران بار از کشورها، شهرها و روستاها، کوه‌ها، رودها، راه‌ها، و دیگر اماکن و عوارض جغرافیایی در رسانه‌ها‌ی ارتباط جمعی نام‌برده می‌شود. امروزه با گسترش رسانه‌های مجازی، ضرورت توجه به بیان و نمایش صحیح مکان‌نام‌ها بیش از پیش احساس‌می‌ شود. از این‌رو، وجود فهرست آوانگاری موثق،‌ به مجریان رسانه‌های خبری کمک می‌کند تا اسامی جغرافیایی مطرح‌شده در متن خبر را به درستی منتشر کنند.

وی در پایان افزود: دسترسی به اطلاعات آوانگاری موجب می‌شود تا نام‌های جغرافیایی در امور متنوع و مختلف کاربردی مانند تابلوهای راهنمای اماکن و معابر، سامانه‌های ناوبری زمینی، هوائی و دریایی، نشانی‌های پستی، اسناد ملکی، اسناد سجلی، اسناد تقسیمات کشوری، اسناد دیپلماتیک، و طرح‌های سرشماری به‌درستی ثبت‌ شوند.

انتهای پیام