رییس دانشگاه کابل گفت: ریشه‌های تروریسم هم‌چنان در افغانستان باقی است و امروز بعد از سال‌ها کشتار مردم بی‌گناه، آمریکایی‌ها می‌گویند که نمی‌توان با زور علیه تروریسم کاری کرد و باید به مصالحه بپردازیم.

به گزارش خبرنگار سیاسی خارجی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر وحید بینش، رییس دانشگاه کابل در نشستی تخصصی با عنوان "اهداف و استراتژی‌های صهیونیسم بین‌الملل در افغانستان پس از خروج نیروهای اشغالگر" که صبح دوشنبه در دفتر مطالعات عالی بین‌المللی وزارت امور خارجه برگزار شد، با بیان این که اشغالگران برای خشکاندن ریشه‌های تروریست به افغانستان لشکرکشی کرده‌اند، افزود: البته تا حدودی موفق شدند اما ریشه‌ها هم‌چنان باقی است و امروز بعد از سال‌ها کشتار مردم بی‌گناه می‌گویند که نمی‌توان با زور علیه تروریسم کاری کرد و باید به مصالحه بپردازیم.

او ادامه داد: اروپایی‌ها از جمله انگلیس، فرانسه و آلمان معتقد بودند که راهکار خشکاندن تروریسم از راه زور امکان‌پذیر نیست و با آمریکایی‌ها برسر این مساله اختلاف نظر داشتند و حالا آمریکایی‌ها پس از چند سال متوجه شدند که نمی‌توان تروریسم را با زور از بین برد.

وی ادامه داد: می‌توان نیروهای طالبان و القاعده را از بین برد اما ساختاری که آن‌ها در آن رشد پیدا کرده‌اند به سادگی قابل تغییر نیست. طالبان یک قوم است و ریشه‌هایش باقی است و اکنون در حال گسترش به سمت پاکستان است.

وی با اشاره به ویژگی‌های افغانستان برای ماندگاری اشغالگران در این کشور گفت: افغانستان دارای منابع غنی زیرزمینی است و دارای منابع گاز، نفت، آهن و سنگ‌های قیمتی بسیار زیاد است با این حال اشغالگران در سال‌های گذشته به سمت اکتشاف و استخراج آن‌ها و استفاده از این منابع در مسیر تولید و توسعه اقتصاد افغانستان حرکت نکردند، بلکه بیش‌تر به سمت روبناها رفتند.

رییس دانشگاه کابل خاطرنشان کرد: آمریکایی‌ها بر سر صلح و دموکراسی با طالبان می‌جنگند اما وقتی می‌خواهند سوخت و مایحتاج دیگرشان را از نقطه‌ای به نقطه دیگر منتقل کنند با طالبان مصالحه می‌کنند و آن‌ها هم با آمریکایی‌ها همکاری می‌کنند. طالبان سالانه 500 میلیون دلار از غربی‌ها دریافت می‌کنند تا راه‌ها و مسیرهای جاده‌یی امن را برای آمریکایی‌ها فراهم کنند.

بینش با اشاره به اقدامات آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها در ایجاد NGOهای خارجی در افغانستان در حمایت از زنان، کودکان، حیوانات و... گفت: در کشوری که انسان‌ها امنیت ندارند و حقوق‌شان رعایت نمی‌شود، چگونه می‌توان به حقوق حیوانات پرداخت. متاسفانه در زمینه آموزش و پرورش به ویژه آموزش دختران و تحصیل آن‌ها پیشرفت خیلی کمی در افغانستان به وجود آمده است. در چند ماه گذشته در شهر غزنی 7 کودک در مقطع ابتدایی به اتهام جاسوسی برای غربی‌ها سر بریده شده‌اند و هم‌چنان اسیدپاشی به دختران محصل در کابل ادامه دارد. متاسفانه در این سال‌ها زیرساخت‌های اقتصادی شکل نگرفته است و براساس برآورد سازمان ملل در سال 1390 از 30 میلیون جمعیت افغانستان، 10 میلیون بیکار و زیر خط فقر هستند و مابقی نیز از وضعیت قابل قبولی برخوردار نیستند.

رییس دانشگاه کابل با بیان این که غربی‌ها برای خروج از افغانستان جدی هستند، گفت: وضعیت اقتصاد رو به بحران آمریکا و اروپا موجب شده تا آن‌ها بخواهند هزینه 100 تا 110 میلیارد دلاری جنگ در افغانستان را کاهش دهند اما بعد از 10 سال ناامنی و بی‌ثباتی در افغانستان هم‌چنان حاکم است. 50 کیلومتر دورتر از کابل نیروهای مخالف و شورشی فعالیت گسترده دارند و هر روز مشکلات زیادی را برای کشور ایجاد می‌کنند.

وی ادامه داد: وضعیت افغانستان آن قدر بی‌ثبات است که حتی انتخابات آزاد در آن دور از ذهن است. در انتخابات پارلمانی قبلی در بسیاری از مناطق به خاطر ناامنی انتخابات برگزار نشد.

رییس دانشگاه کابل اظهار کرد: متاسفانه 63 درصد از ازدواج‌ها در جامعه سنتی افغانستان اجباری است و همین مساله باعث می‌شود تا اکثریت این ازدواج‌ها بعد از ازدواج پاشیده شود و زنان از خانه فرار کنند. به همین دلیل در افغانستان مراکز مختلفی برای نگهداری زنان فراری بعد از ازدواج به خاطر اعمال خشونت علیه آن‌ها تشکیل شده است. خشونت علیه زنان در افغانستان از بین نرفته هرچند تلاش‌های بسیار در رابطه با آن صورت گرفته اما دلیل این وضعیت ساختار سنتی و قبیلگی است و تا آن ساختار اصلاح نشود، جامعه مدنی شکل نمی‌گیرد.

وی تصریح کرد: قوانین قبیله در افغانستان مقدم بر شرع و اسلام است در حالی که عنوان کشور افغانستان جمهوری اسلامی است اما همچنان قوانین مهم‌تر از قواعد اسلامی است.

بینش در ادامه از فساد در جامعه افغانستان ابراز تاسف کرد و گفت: بعد از سومالی، افغانستان دومین کشور فاسد دنیاست. فساد سیاسی و اداری در مراکز داخلی و خارجی نقش به‌سزایی دارد و امروز دامن‌گیر همه بخش‌های افغانستان شده است.

این استاد دانشگاه هم‌چنین اقتصاد افغانستان را هنوز اقتصادی بازار سیاهی و جنگی دانست و افزود: اقتصاد افغانستان براساس قاچاق کالاست. تریاک و مواد مخدر بخش مهم اقتصاد افغانستان را شکل می‌دهند. در زمان طالبان، 73 هزار هکتار از زمین‌های کشاورزی، زیر کشت خشخاش رفتند، اما پس از اشغال و پس از 2008 این میزان به 193 هکتار رسیده است. اقتصاد تریاک حدود 72 میلیارد دلار برای اشغالگران سود داشته است و از این مبلغ تنها 2 میلیارد دلار آن به افغانستان رسیده است.

این کارشناس مسائل افغانستان درباره هدف ایجاد دموکراسی از سوی اشغالگران در افغانستان تصریح کرد: در یک نظرسنجی که صورت گرفته است تنها 25 درصد از مردم افغانستان دموکراسی را به عنوان حکومت مردم می‌شناسند و بقیه از آن مفهوم بی‌بند و باری، بی‌توجهی به ارزش‌ها، پدیده صادرات محصولات غربی استنباط می‌کنند و بیش‌تر مردم دموکراسی را ضد اسلام می‌دانند و آن را نمی‌پذیرند.

بینش، پاکستان و آمریکا از جمله کشورهایی دانست که به شدت در امور افغانستان دخالت می‌کنند و موجب ناامنی در آن هستند.

وی گفت: پاکستان نگران است که افغانستان متحد هند شود و یک بنگلادش دیگر ایجاد شود. برای پاکستان، افغانستان عمق استراتژیک است و از این رو دست به هرکاری می‌زند تا چنین مساله‌ای اتفاق نیفتد.

رییس دانشگاه کابل از ایران به عنوان یکی از کشورهای تاثیرگذار در افغانستان به لحاظ تاریخی و فرهنگی نام برد و افزود: نقش کلیدی ایران در افغانستان غیرقابل انکار است و ایرانی‌ها در تمام مراحل و مقاطع با افغانستان همکاری کردند و امروز هم اگر آمریکا خواستار صلح باشد و بخواهد آبرومندانه از افغانستان خارج شود، می‌تواند با کمک کشورهای اروپایی و منطقه‌یی از جمله ایران تعامل داشته باشد.

انتهای پیام