یک روانشناس با بیان این‌که کنجکاوی اقتضای سن کودکی است و علت روانشناختی ندارد، گفت: کودکان از بدو تولد برای شناخت دنیای بیرون کنجکاوی می‌کنند اما کنجکاوی کودکان بین 2.5 تا پنج سال شدید است چون می‌خواهند شناخت خود را از دنیای پیرامون افزایش دهند.

دکتر «ناصر بهروزی» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه خوزستان، اظهار کرد: چون این کودکان تمایل دارند بسیاری از موارد را تجربه کنند گاه با خطرات فراوانی مواجه می‌شوند که والدین در این سن وظیفه دارند تا جایی که کودک در معرض خطر قرار نگیرد اجازه تجربه کردن به وی را بدهند. البته تفسیر «در معرض خطر قرار نگرفتن» برای همه‌ی مادران یکسان نیست و هر مادر به طریقی خطر را برای خود تعریف می‌کند.

وی افزود: شخصیت والدین در محدود کردن یا باز گذاشتن عرصه‌ی کنجکاوی کودکان متفاوت است، آنچه در این میان اهمیت دارد این است که والدین عرصه را برای کودک آنقدر تنگ نکنند که بچه‌ها نتوانند دنیای اطراف خود را تجربه کنند، هم‌چنین نباید عرصه را آنقدر باز بگذارند که خطرات بسیاری متوجه بچه‌ها شود. خانواده باید در حدی متعادل به کنجکاوی کودکان و شناخت دنیای پیرامونشان کمک کنند.

بهروزی خاطرنشان کرد: نباید کودک را از کسب تجربه باز داریم؛ چراکه سبب می‌شود در سن بالاتر مواردی را به دور از چشم خانواده تجربه کند که خطرات آن به مراتب بیشتر است.

وی گفت: روانشناسان می‌دانند در چه سنی و تا چه حدی باید به سوالات متعدد بچه‌ها پاسخ دهند. بنابراین والدین باید در تربیت فرزندان حتماً از یک رواشناس کمک بگیرند. این بهترین راه برای پاسخ به پرسش‌های کودکان از مسایل مذهبی گرفته تا مسایل جنسی است.

این روانشناس یادآور شد: وجود کنجکاوی در کودکان اقتضای سن آنهاست و چه بسا همین کنجکاوی و دادن پاسخ درست به پرسش‌های بچه‌ها سبب شکوفایی نبوع آنها شود. کنجکاوی را می‌توان عامل خلاقیت و کنجکاوی دانست و از همین‌رو تاکید می‌شود عرصه‌ی کنجکاوی را برای بچه‌ها نه محدود کنید و نه خیلی باز بگذارید.

انتهای پیام