پژوهش جدید محققان آمریکایی حاکی از آن است که بیماران مبتلا به نقرس که طی دوره‌ای دو روزه پیش از بروز هرگونه حمله نقرسی گیلاس مصرف می‌کردند، 35 درصد کمتر از سایر افراد مبتلا، حملات نقرسی را تجربه می‌کنند.

به گزارش سرویس پژوهشي خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، تحقیقات پیشین نشان داده است که فرآورده‌های گیلاسی، دارای اثرات کاهنده اورات (نمک اسید اوریک) و ضد التهابی است و در نتیجه می‌تواند تاثیرات بالقوه‌ای در کاهش درد نقرس بر جای بگذارد.

به منظور انجام این پژوهش، محققان 633 بیمار 54 ساله مبتلا به نقرس که 88 درصد آنان سفیدپوست و 78 درصد نیز مرد بودند، مورد بررسی قرار دادند.

تمامی این بیماران از نظر تاریخ شروع علائم و حملات نقرس، داروها، عوامل خطر و همچنین مصرف گیلاس و عصاره گیلاس طی دو روز پیش از وقوع هرگونه حملات نقرس مورد پرسش قرار گرفتند.

هر وعده در نظر گرفته شده برای مصرف گیلاس، نصف فنجان یا 10 الی 12 عدد از این میوه بود.

از تمامی افراد مصرف‌کننده گیلاس، 35 درصد گیلاس تازه خوردند، دو درصد عصاره گیلاس و پنج درصد نیز از مخلوط گیلاس تازه و عصاره گیلاس استفاده کردند.

در طول یک سال سپری شده برای این تحقیق، هزار و 247 حمله نقرسی گزارش شد که 92 درصد این حملات در مفصل شصت پا رخ داد.

دکتر "یوکینگ ژانگ" سرپرست این پژوهش می‌گوید: نتایج به دست آمده نشان از این دارد که مصرف یک تا سه وعده از گیلاس با کاهش هرچه بیشتر خطر حملات نقرسی همراه است. البته با مصرف بیشتر از سه وعده گیلاس، گزارشی از کاهش هرچه بیشتر خطر حمله نقرسی مشاهده نشد.

بر اساس این گزارش، پژوهشگران نیز دریافتند که خطر نقرس هنگام مصرف مخلوط گیلاس و داروی کاهنده اوریک اسید موسوم به "آلوپورینول" در مقایسه با عدم مصرف این دو مورد ذکر شده، 75 درصد کاهش پیدا می‌کند.

اثرات محافظتی مصرف گیلاس و عصاره آن پس از تطبیق با تاثیر سایر مولفه‌هایی نظیر جنسیت بیماران، چاقی، جذب پورین، مصرف الکل و مصرف داروهای ادرار آور و ضد نقرس همچنان ثابت ماند.

پژوهشگرانی از دانشگاه‌های هاروارد، بریگهام (""بیرمنگهام نیست"")، جانز هاپکینز بر اهمیت نتایج این مطالعه تاکید و خاطرنشان کرده‌اند که یافته‌های به دست آمده نباید مانع از ادامه درمان‌های تجویزی برای بیماران شود و برای اثبات قطعی تاثیر فرآورده‌های گیلاس در جلوگیری از بروز حملات نقرس، تحقیقات بیشتری نیاز است.

این پژوهش در مجله "Arthritis & Rheumatism" منتشر شده است.

انتهاي پیام