سيفليس يك بيماري آميزشي مسري است كه باعث تخريب گسترده بافتي مي‌شود. اين بيماري دستگاه تناسلي، پوست و دستگاه عصبي مركزي، استخوان و ارگان‌هاي داخلي را درگير مي‌كند.

به گزارش سرويس «سلامت» ايسنا، سيفليس دو نوع دارد: موارد ابتلاي نوزادان (2-0 هفته) به دنيا آمده از مادران مبتلا به سيفليس (نوع مادرزادي) است و نوع دوم را موارد ابتلاي افراد از تمام سنين و هر دو جنس كه از طريق تماس جنسي انتقال مي‌يابد (نوع مسري) در بر مي‌گيرد. عامل بيماري اسپيروكتي به نام تريپونما پاليدم است. مراحل بيماري شامل سيفليس اوليه، سيفليس ثانويه و سيفليس ديررس است.

سيفليس اوليه: ضايعه اوليه در اين نوع سيفليس شانكر خوانده مي‌شود. اين ضايعه يك زخم كوچك بدون درد است كه به صورت يك زخم قرمز در نواحي تناسلي بروز مي‌كند. اين ضايعه اوليه ظرف سه تا چهار هفته بعد از تماس ظاهر مي‌شود و معمولا طي چهار تا هشت هفته بهبود مي‌يابد. غدد لنفاوي موضعي اغلب بزرگ مي‌شوند، ولي دردناك نيستند. از آنجا كه شانكر خونريزي نمي‌كند و بدون درد است، اغلب به آن توجهي نمي‌شود و به اين ترتيب، زمينه براي شروع مرحله دوم فراهم مي‌شود.

سيفليس ثانويه: بثورات پوستي بعد از ظهور شانكر ايجاد مي‌شوند و هنگام بروز آنها شانكر در حال بهبودي است. اين بثورات كه بدون خارش هستند، اغلب روي كف دست‌ها، كف پاها، بازوها، تنه و داخل دهان بروز مي‌كنند. آنها به رنگ قهوه‌اي روشن يا مسي (در سياه‌پوستان به صورت رنگدانه)، اندكي برجسته و گرد هستند. موها ممكن است بريزند و نواحي گرد بدون مو، شبيه بيد خوردگي، باقي بمانند. طي مرحله دوم كه سه تا چهار هفته طول مي‌كشد، تب، دردهاي عضلاني، درد مفصلي و سفتي گردن شايع است. تقريبا هر عضوي از بدن ممكن است گرفتار شود.

سيفليس نهفته: ضايعه‌هاي پوست و لب ممكن است ظرف دو سال اول بعد ازعفونت سيفليسي دوباره ظاهر شوند و اينها نيز عفوني هستند. با وجود اين بعد از گذشت دو سال، ضايعه‌هاي پوستي معمولا دوباره ظاهر نمي‌شوند و عفوني بودن بيماري خاتمه مي‌يابد.

سيفليس ديررس: حدود يك سوم از بيماران درمان نشده اغلب چندين سال بعد از عفونت اوليه دچار سيفليس ديررس مي‌شوند. هر عضوي از بدن ممكن است مبتلا شود ولي عروق خوني و مغز شايع‌ترين نقاط درگير هستند. آسيب مغزي با زوال عقل، ضعف و گام‌هاي نامتعادل مشخص مي‌شود. به همين دليل نام ديگر آن فلج خفيف عمومي است. در اين مرحله تشخيص بيماري ممكن است مشكل باشد.

به گزارش ايسنا،‌ جنين‌هايي كه از شخص باردار مبتلا به سيفليس به دنيا مي‌آيند. با مشكلات شديد مغزي و فيزيكي روبرو مي‌شوند.

تشخيص: سيفليس معمولا با آزمايش‌هاي سرمي از خون و يا مايع نخاعي تشخيص داده مي‌شود.

موارد مثبت در آزمايش‌هاي مقدماتي اوليه، مثلVDRL)RPR ) براي رد موارد مثبت كاذب نياز به آزمايش‌هاي دقيق‌تر مثل FTA-Abs دارند.

بررسي ترشحات زخم و يا غدد لنفاوي (اگر بيمار آنتي‌بيوتيك مصرف نكرده باشد) در سيفليس‌هاي اوليه و ثانويه با ميكروسكوپ زمينه تاريك امكان‌پذير است.

معمولا در سيفليس اوليه كه زخم شانكر وجود دارد، آزمايش‌هاي سرمي منفي است.

دوره واگيري: وقتي كه زخم‌هاي جلدي – مخاطي مرطوب سيفليس اوليه و ثانويه وجود دارد، بيماري قابل انتقال است. در هر حال، انتقال بيماري پس از سال اول نادر است. بيماران بايد تا معالجه كامل از مقاربت جنسي خودداري كنند. درمان بيماران با آنتي‌بيوتيك كه توسط پزشك تجويز مي‌شود، امكان‌پذير است. پس از درمان طي شش ماه، هر ماهه براي كنترل عود بيماري بايد آزمايش مجدد انجام شود (و يا در ماه‌هاي 1 و 3 و 6 و 12 پس از درمان آزمايش انجام شود.)

گاهي بيماري به صورت مخفي براي تمام مدت عمر وجود دارد. در بعضي موارد پس از طي حدود 20-5 سال، ضايعه‌هاي ناتوان‌كننده در آئورت، پوست و اندام‌هاي داخلي، استخوان يا سطوح مخاطي ممكن است ايجاد شود. ابتلاي همزمان به سيفليس و ايدز خطر سيفليس عصبي را افزايش مي‌دهد. سيفليس در زنان باردار اغلب به سقط جنين و مرده‌زايي منجر مي‌شود.

پيشگيري: اوايل بارداري آزمون سرمي خون براي بررسي سيفليس را انجام دهيد.

عواقب مورد انتظار: اين بيماري معمولا طي سه ماه قابل درمان است. در 10 درصد از بيماران با وجود درمان، سيفليس در مدت يك سال عود مي‌كند. در اين صورت درمان مجدد الزامي است.

درمان: تمام افراد درگير بايد درمان شوند. همچنين پس از درمان، ماهانه به مدت شش ماه، بررسي‌هاي آزمايشگاهي براي كنترل عود بيماري، بايد تكرار شوند.

داروها: در صورت نداشتن آلرژي، پني‌سيلين تزريقي و در غير اين صورت ديگر آنتي‌بيوتيك‌ها مي‌توانند اثربخشي يكساني داشته باشند. گاه استفاده از داروهاي موضعي براي علايم پوستي لازم است.

در اين شرايط به پزشك مراجعه نماييد:

- اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده‌تان علايم سيفليس را داريد.

- اگر حين يا پس از درمان، موارد زير رخ دهند: تب، بثورات پوستي، گلودرد يا تورم مفاصل مثل مچ پا يا زانو

- اگر دچار علايم جديد و غيرقابل توجيه شده‌ايد.

نكته: داروهاي مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبي ايجاد كنند.

- اگر يك بار دچار سيفليس شده‌ايد و در سال گذشته بررسي كامل پزشكي نشده‌ايد.

انتهاي پيام