صنايع دستي، هنر فاخر ايرانيان است كه قدمتي به اندازه‌ي اين تمدن بزرگ دارد،‌ همه اين را مي‌دانند، مسؤولان و متوليان هم از اين جمله زياد در سخنرانان خود استفاده مي‌كنند؛ اما باز هم اين هنر فاخر جايش ميان كارتن‌هاي تخم‌مرغ و پلاستيك‌هاي بازيافتي، بدون داشتن محافظ است!

به گزارش خبرنگار سرويس صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بسته‌بندي، يكي از بزرگ‌ترين معضلات صنايع دستي ايران است. البته متوليان صنايع دستي دو سه سالي است به‌شكل جدي به اين حوزه وارد شده و تلاش كرده‌اند براي تعدادي از محصولات، بسته‌بندي‌هايي را طراحي كنند. براي همين در سال 1389 سرانجام پس از مدت‌ها تحقيق،‌ مطالعه و دعوت از طراحان اين حوزه، براي 33 محصول صنايع دستي، بسته‌بندي‌هايي طراحي شد كه در همان سال در مراسمي رسمي به‌مناسبت روز جهاني صنايع دستي با حضور مقامات عالي‌رتبه‌ي كشور رونمايي هم شدند. با وجود آن‌كه قرار بود اين بسته‌بندي‌ها به چرخه‌ي توليد انبوه وارد شوند، ولي هيچ خبري از آن‌ها نشد، هيچ هنرمندي از آن‌ها اطلاع ندارد و كمتر كسي اين بسته‌بندي‌ها را ديده است.

كامران سبزه‌ميداني وقتي مدیرکل دفتر آموزش و حمایت از تولید معاونت هنرهای سنتی و صنایع دستی بود، از برپايي 10 كارگاه ترويجي صنايع دستي تا پايان سال 90 خبر داده و اظهار اميدواري كرده بود كه اگر این روند خوب پیش رود از سال 1392 به بعد، شاهد عرضه‌ي هیچ‌كدام از محصولات صنایع دستی بدون بسته‌بندی به بازار نخواهيم بود.

در واقع، معاونت صنايع دستي پس از آن‌كه براي 33 محصول، بسته‌بندي طراحي كرد كه قطعا براي آن اعتباري هم درنظر گرفته بود، تصميم گرفت به عقب برگردد و كار را از آمورش هنرمندان صنايع دستي شروع كند. براي همين سال 90 بيشتر به برپايي كارگاه‌هاي آموزشي بسته‌بندي صنايع دستي گذشت؛ اما نتيجه‌ي اين كار نيز چندان مشخص نبود، اگر هم نتيجه‌اي داشت خروجي آن تا كنون در بازار و نمايشگاه‌هاي صنايع دستي ديده نشده است، چراكه در نمايشگاه صنايع دستي كه به‌تازگي در تهران پايان يافت، بيشتر محصولات همچنان بسته‌بندي مناسبي نداشتند؛ ‌مگر آن‌كه خود هنرمند يا توليدكننده با توجه به تجربه و توجيهي كه برايش ايجاد شده، سرمايه‌اي را براي بسته‌بندي محصولاتش اختصاص داده بود، ‌وگرنه جاي بيشتر محصولات در ميان كاغذهاي باطله، روزنامه، پلاستيك يا كارتن‌هاي تخم‌مرغ و مواد شوينده بود.

اما مشكل در بسته‌بندي صنايع دستي فقط توجيه و آموزش نيست، چراكه خيلي از هنرمندان، بويژه آن‌ها كه تجربه‌ي حضور در بازارهاي خارجي را دارند، مي‌دانند بسته‌بندي چقدر براي صنايع دستي اهميت دارد و چه ميزان در جذب مشتري و اعتماد او مؤثر است؛ ‌اما معمولا سرمايه‌اي براي اين كار ندارند، ‌اگر هم سرمايه‌ داشته باشند، كارخانه‌اي نيست كه براي آن‌ها بسته‌ي مناسب توليد كند.

در نمايشگاه صنايع دستي امسال، سالني به بخش پيشكسوتان و اهالي خلاق صنايع دستي به‌عنوان مشاوران اختصاص داده شده بود و در ميان آن‌ها افرادي بودند كه بسته‌بندي‌هايي را طراحي و براي نمايش عرضه كرده بوند. صاحبان‌شان مي‌گفتند كه هنرمندان آمده و مشورت گرفته‌اند؛ اما قطعا آن مقواهاي ضعيف كه به‌عنوان نمونه به نمايش گذاشته بودند، بسته‌بندي مناسبي براي تمام محصولات صنايع دستي ايران نيستند.

حالا مسؤولان صنايع دستي تصميم گرفته‌اند عزم جدي‌تري از خود نشان دهند و يك همايش ديگر براي بسته‌بندي صنايع دستي برگزار كنند، شايد اين‌بار حرف‌ها نتيجه دهد. همايش قرار است به‌زودي در استان البرز برپا شود؛ اما معلوم نيست بخش خصوصي صنايع دستي بتواند به اين بازي وارد شود يا نه. در اين شرايط، بخش دولتي چگونه اين جريان را هدايت خواهد كرد؟ بانك‌ها چطور توجيه مي‌شوند كه به طراحان بسته‌بندي پول بدهند و يا كِي قرار است كارخانه‌اي براي توليد بسته‌هاي مناسب صنايع دستي فاخر ايران ساخته شود تا توليد انبوده بسته‌بندي‌ها، هزينه‌ي گزاف روي دست توليدكننده و هنرمند نگذارد؟

انتهاي پيام