يك شاعر و منتقد ادبي گفت: امام خميني (ره) نقطه‌ي عطف ادبيات عرفاني ماست و بسياري از حوزه‌هاي فراموش‌شده‌ي عرفان را در ادبيات احيا كرده است.

دكتر هادي منوري در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خراسان رضوي، اظهار كرد: شعر امام (ره) با شخصيت ايشان مرتبط است و چون شخصيت امام (ره) عرفاني بود، شعرش نيز رنگ و بوي عرفاني دارد.

وي با بيان این‌که امام (ره) شخص شالوده‌شكني بود و اين شالوده‌شكني را هم در سياست و هم در حوزه پياده مي‌كرد، ادامه داد: امام خميني (ره) در سياست با شالوده‌شكني خود، انقلاب اسلامي را رقم زد و در حوزه نيز با وارد كردن عرفان به حوزه، اين شالوده‌شكني را اجرايي كرد.

اين منتقد ادبي بيان كرد: امام خميني (ره) در شعر نيز شالوده‌شكني داشت كه اين مسأله بسيار ارزشمند و قابل توجه است. وقتي امام خميني (ره) با شخصيت مذهبي جهاني‌اي كه داشت به عرصه‌ي شعر وارد شد، اين مسأله نقطه‌ي عطفي در شعر عرفاني بعد از انقلاب بود و از طرفي اين امر نياز به جسارتي داشت كه فقط در وجود ايشان متجلي بود.

اين شاعر با بیان اين‌كه اجتهاد امام خميني (ره) باعث مي‌شود ورود ايشان به مسأله‌ي عرفان و به كار بردن الفاظ مهجور در اشعارشان، به شعر عرفاني ما رسميت ببخشد، اظهار كرد: امام (ره) با استفاده از همين ظرفيت وارد بسياري از حيطه‌ها شدند كه ساير افراد جسارت اين كار را نداشتند. به‌عنوان مثال، به كار بردن لفظ «مي‌خانه» در شعر امام (ره) از اين جمله است.

وی درباره‌ي به كار نگرفتن تخلص توسط امام (ره) در اشعارشان به خبرنگار ايسنا گفت: شخصيت شعري امام (ره) گوشه‌اي از كهكشان شخصيت ايشان است و شايد آن‌گونه كه ما شعر را جدي مي‌گيريم، ايشان شعر را جدي نمي‌گرفت.

منوري افزود: دليل به كار نرفتن تخلص در شعر ايشان آن است كه امام خميني (ره) شاعري بسيار مدرن بود و شعر و ادبيات مدرن را درك كرده و ديدگاه و نگاه و حتا كلماتي روزآمد را در اشعار خود به كار مي‌بست و در ديدگاه مدرن و شعر امروز، تخلص جايي ندارد.

انتهاي پیام