افزايش قدرت عضلات تنه نقش چشمگيري در كاهش بروز كمردرد در ميان قايقرانان دارد.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، قايقراني ورزشي است استقامتي كه نيازمند سطح بالايي از آمادگي مي باشد، همچنين نياز به ساعت‌ها تمرين شديد داخل و خارج از آب دارد. افرادي كه داراي مقاومت بالايي در عضلات پشت و آمادگي جسماني عمومي دارند كمتر مشكل كمر دارند، اما رايج‌ترين آسيب در قايقراني كمر درد است. كمر درد يكي از شايع‌ترين شكايت در جوامع امروزي است. برخي از مطالعات نشان داده‌اند كه حدوددرصد از افراد، حداقل يك بار كمر درد را در زندگي خود تجربه كرده‌اند.

مطالعات متعددي نشان داده‌اند كه كمر درد حتي در ميان ورزشكاران نخبه شايع است. به گونه‌اي كه 75 درصد گزارش آسيب ورزشكاران يكي يا بيتشر مربوط به كمر درد و حوادث مربوط به آن مي باشد. ورزش‌هايي كه با شدت بالايي از كمر درد همراه هستند، شامل : ژيمناستيك، شيرجه، وزنه‌برداري ، گلف، فوتبال و قايقراني مي باشند. در پژوهشي كه در دانشگاه گيلان صورت گرفته، گروهي از قايقرانان به دقت مورد بررسي قرار گرفته و ميزان شيوع آسيب‌هاي كمر در آنان اندازه گيري شد.

اقبال نسبت به رشته قايقراني در دهه‌هاي اخير به طور يكنواخت در حال افزايش است. قايقراني رقابتي يك ورزش فوق‌العاده‌ جذاب است كه به سطوح بالايي از خودگذشتگي نياز دارد. قايقراني يك ورزش استقامتي است كه به صرف زمان طولاني از تمرين شديد در آبهاي آرام و خروشان وابسته است. بخش بزرگي از آسيب‌هاي شايع، آسيب‌هاي ستون فقرات كمري است كه در قايقرانان به چشم مي‌خورد. با توجه به اين نتايج مطالعات انجام شده آسيب‌هاي كمر يكي از مشكلات قابل توجه در قايقرانان مي باشد.

در تجزيه و تحليل مطالعات گذشته نگر اطلاعات به دست آمده آسيب‌ها در طول مدت 10 ساله از ورزش استراليا، هيكي و همكاران گزارش كردند كه كمر درد به ترتيب 25 درصد و 15.2 درصد از كل آسيب‌هاي شايع در بين مردان و زنان قايقران شامل مي‌شود.

مطالعه ديگري 32 درصد از آسيب‌هاي وارد بر كمر را در ميان قايقرانان درون دانشگاهي گزارش كرد. اطلاعات كمي در مورد قدرت عضلات كمر در قايقرانان وجود دارد. در يك مطالعه آزمايشي پارامترهاي قدرت اين نكته آشكار شد كه قايقرانان درون دانشگاهي گزارش كرد. اطلاعات كمي در مورد قدرت عضلات كمر در قايقرانان وجود دارد. در يك مطالعه آزمايشي پارامترهاي قدرت اين نكته آشكار شد كه قايقرانان عضلات پشت قوي‌تري نسبت به گروه كنترل ندارند.

* روش

آزمودني‌ها شامل 60 قايقران نخبه مرد (دامنه سني 18 تا 25 سال، قصد 164 ـ 185 سانتيمتر، وزن 58 ـ 83 كيلوگرم) مي باشد. سه قايقران در گروه مبتلا به كمر درد و 30 قايقران در گروه كنترل (سالم) طبقه‌بندي شدند. كمردرد با استفاده از پرسشنامه كمر درد كه شامل 20 سوال بود و داراي سوالات مرتبط با نوع و شدت تمرين، سابقه پاروزني و شدت كمر درد جمع‌آوري شد. شدت تمرني بر اساس تعداد جلسات تمرين در روز ، شدت كمر درد با طيف مقياس درد كه از عدد يك تا 10 تعيين شده بود، تعيين مي‌شد و عدد يك تعيين كنند درد خفيف، اعداد وسط طيف تعيين كننده درد متوسط و اعداد انتهاي طيف مانند 9، 10 و 8 ميزان درد شديد را نشان مي‌داد. قدرت فلكسورها (خم كننده) و اكستنسورهاي (راست كننده) تنه با استفاده از دينامومتر اندازه‌گيري شد كه براي اندازه‌گيري قدرت اكستنسورها داينامومتر بين دو زاويه تحتاني كتف قرار داده شده و با استفاده از نوار ثابت كننده محكم شد و براي اندازه‌گيري قدرت فلكسورهاي تنه، داينامومتر در فاصله 2 سانتي‌متر پايين تر از انتهاي تحتاني استخوان جناغ قرار داده شد و با استفاده از باند ثابت شد. همچنين براي اندازه‌گيري استقامت عضلات فلكسور از آزمودني خواسته شد در مدت 1 دقيقه آزمون دراز و نشست را انجام دهد و براي ارزيابي استقامت اسكتنسورهاي تنه از آزمون بيرينگ سورنسون كه در 1 دقيقه تكرار در حالتي كه آزمودني‌ها از قسمت بالاتنه خارج از ميز معاينه قرار داشت و پاهايشان با استفاده از باند ثابت شده بود شروع به انجام تست مي‌كردند استفاده شد. براي هر فرد سه بار تكرار در هر آزمون ثبت شد و ميانگين سه تكرار به عنوان قدرت و استقامت عضلات فلكسور و اكستنسور ثبت شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از آمار توصيفي و روش آماري رگرسيون چند گانه و آزمون t و ضريب همبستگي پيرسون جهت مقايسه دو گروه تجزيه و تحليل شد.

* نتايج

نتايج كاهش قابل توجهي در قدرت اكستنسورهاي پشت و استقامت عضلات ورزشكاران مبتلا به كمر درد نشان داد اين نشان مي‌دهد كه كاهش در قدرت عضلات پشت موجب خستگي عضلاني و افزايش بار بر بافت نرم و ساختارهاي غير فعال ستون فقرات مي‌شود. در مقايسه قدرت عضلات فلكسور و اكستنسور گروه كنترل و گروه مبتلا به كمردرد تفاوت معني‌داري در بين دو گروه مشاهده شد. قدرت عضلات تنه در گروه كنترل در مقايسه با گروه ديگر بالاتر بود و همچنين در مقايسه بين افراد مبتلا به كمردرد با افزايش شدت كمردرد قدرت عضلات كمتر بود. در مقايسه درون گروهي گروه مبتلا به كمردرد با افزاش شدت كمر درد ميزان قدرت و استقامت عضلات اكستنسورو فلكسور كاهش قابل توجهي را نشان داد. آزمودني‌هاي مبتلا به كمردرد با گذشت زمان كمي از ادامه تست مربوط به استقامت عضلات خودداري مي‌كردند.

* نتيجه گيري

با توجه به نتايج به دست آمده در اين تحقيقات تفكرات عمومي بر اين اساس مي‌باشد كه علل كمر درد در بين قايقرانان با طيفي از تمرينات با وزنه‌هاي آزاد تمرين با دستگاه‌هاي ارگومتر، تكنيك قايقراناني، عدم تعادل عضلاني و انعطاف‌پذيري بافت مرتبط مي‌باشد. يك گروه همكاران در تحقيقي كه روي قايقرانان انجام دادند به نتايج متناقضي دست يافتند كه در آن تفاوت معني‌داري در سطح مقطع عضلات قايقرانان با و بدون كمردرد مشاهده نشد كه نشان مي‌دهد كمردرد در اين افراد در نتيجه ضعف عضلاني به وجود نمي‌آيد. در افراد مبتلا به كمردرد به نقش عضلات پارااسپاينال در حفظ ثبات و پايداري و حركات عملكردي تاكيد شده است. به خصوص به طور ويژه‌اي به نقش عضلات مولتي فيدوس تاكيد شده است. به هر حال نقش كاهش قدرت عضلات كه عامل مستعد شدن به اختلالات كمر و پشت مي‌باشد، جدال‌آميز است. در تحقيقي كه بر روي سطح مقطع عضلات سه گروه از قايقرانان انجام شد به اين نتيجه رسيدند كه قايقرانان با كمر درد سطح مقطع عضلاني و قدرت بيشتري از قايقرانان بدون كمردرد داشتند كه اين با نتايج تحقيقات انجام شده بر روي افراد غير ورزشكار متناقض مي‌باشد.

مقدار فلكسيون (خم‌شدگي) كمر كه در طول قايقراني رخ مي‌دهد ممكن است در بروز آسيب و شيوع كمردرد در بين قايقرانان موثر مي‌باشد. در طول حركات قايقراني بخش عظيمي از نيروها بر روي ستون فقرات كمي وارد مي‌شود. ميانگين نيروهاي فشاري براي مردان و زنان به ترتيب 3919 نيوتن و 3330 نيوتن مي‌باشد و ميانگين نيروهاي برشي به ترتيب 848 نيوتن براي مردان و 717 نيوتن براي زنان مي‌باشد. برخي از تحقيقات حركت و تغييرات ريتم لگن در طول قايقراني در قايقرانان با كمردرد مورد بررسي قرار دادند و به اين نتيجه رسيدند كه ممكن است عدم تعادل عضلات اكستنسور، فلكسور تنه و عضلات عمل كننده در لگن در اثر كمر درد باشد. آسيب‌هاي ورزشي معمولا سبب تغييرات در عملكرد ورزشكار شده و باعث دور ماندن ورزشكار از جلسات تمرين و مسابقات مي‌شوند. بنابراين تشخيص، تقسيم‌بندي و شناخت ويژگي‌هاي ورزشكاران در معرض خطر و استفاده از برنامه‌هاي پيشگيرانه در كاهش بروز چنين آسيب‌هايي ضروري است. آگاهي از افزايش دامنه فلكسيون كمر و خستگي عضلات راست كننده ستون فقرات ممكن است براي برنا‌مه‌هاي پيشگيري از آسيب در قايقرانان اهميت داشته باشد.

انتهاي پيام