آنگلا مركل امروز (سه‌شنبه)‌ پس از دو ماه كشمكش سياسي، با اكثريت آرا نمايندگان مجلس عوام پارلمان آلمان، (بوندستاگ) به عنوان اولين صدراعظم زن آلمان انتخاب شد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) به نقل از خبرگزاري فرانسه، مركل توانست 397 راي از 611 راي معتبر بوندستاگ را به خود اختصاص دهد. مركل خطاب به نوربرت لامرت، سخنگوي پارلمان گفت: آقاي سخنگو، من انتخابات را قبول دارم. شرودر 61 ساله، صدراعظم سابق آلمان، اولين كسي بود كه به مركل تبريك گفت. از آنجا كه دو اتحاديه‌ي دموكرات مسيحي و حزب سوسيال دموكرات نتوانسته‌اند اكثريت حاكم را در انتخابات ماه سپتامبر به دست آورند، يك دولت بزرگ ائتلافي تشكيل شد. مركل 51 ساله پس از آن به عنوان اولين صدراعظم زن آلمان سوگند ياد كرد. زماني كه نتايج آراء بوندستاگ خوانده مي‌شد، مركل لبخند مليحي بر لب داشت و به نظر مي‌رسيد هنگامي كه قانونگذاران وي را تشويق مي‌كردند، به سختي براي جلوگيري از اشكهايش تلاش مي‌كرد. اين در حالي است كه آلمان از زمان برگزاري انتخابات پارلماني در ‌18 سپتامبر تاكنون در بلاتكليفي سياسي به سر مي‌برد؛ چرا كه اتحاديه‌هاي دموكرات مسيحي و سوسيال مسيحي (CDU/CSU) به رهبري مركل، در كسب اكثريت كرسي‌هاي پارلمان ناكام ماندند و براي تشكيل دولت آينده‌ي خود مجبورند تا توافق حزب بزرگ ديگر آلمان يعني سوسيال دموكرات‌ها را جلب كنند. احزاب عمومي آلمان دقيقا دو ماه پس از برگزاري انتخابات پارلماني كه طي آن هيچ يك حائز اكثريت كرسي‌ها نشدند، سرانجام با كنار گذاشتن ده‌ها سال رقابت تنگاتنگ قرارداد تشكيل دولت ائتلافي بزرگ را رسما امضاء كردند. محافظه‌كاران اتحاديه‌هاي دموكرات مسيحي و سوسيال مسيحي به رهبري آنگلا مركل و حزب سوسيال دموكرات (SPD)، توافقنامه‌ي تشكيل نخستين دولت ائتلافي بزرگ اين كشور را از سال ‌1969 به امضاء رساندند. در سند ‌190 صفحه‌يي به برنامه‌ها‌ي گسترده در راستاي كاهش كسري بودجه و افزايش سه درصدي ماليات خريد تا سال ‌2007 و نيز راهكارهاي رشد اقتصادي بيشتر آلمان از طريق سرمايه‌گذاري‌هاي چند ميليارد دلاري اشاره شده است. ماتياس پلاتزك، رييس جديد حزب سوسيال دموكرات نيز اظهار داشت، آلمان بيش از هر چيز به رشد اقتصادي بيشتر نيازمند است. بزرگترين كشور اقتصادي اتحاديه‌ي ‌اروپا مدت‌هاست با رشد اقتصادي تقريبا صفر و نرخ بيكاري ‌11 درصدي دست و پنجه نرم مي‌كند. بدين ترتيب رقم فعلي پنج ميليون بيكار در اين كشور از جنگ جهاني دوم به اين سو سابقه نداشته است. پلاتزك هم‌چنين بيان داشت: ما وسط يك طغيان قرار داريم، شايد بتوان گفت بزرگترين طغياني است كه از زمان تشكيل جمهوري فدرال به وجود آمده است. رييس حزب سوسيال دموكرات ادامه داد كه دولت آتي بايد نظام تامين اجتماعي را براي رويارويي با هر گونه چالشي آماده كند. جمعيت مسن و سالخورده‌ي آلمان شاهد افزايش هزينه‌هاي بهداشت و درمان بوده و ميزان حقوق بازنشستگي پاسخگوي هزينه‌هاي رو به افزايش نيست و از سويي همكاري نيروي كار فعال نيز با كاهش روبروست. صاحبان صنايع در اين كشور نسبت به افزايش ماليات‌ها ابراز شكايت كرده و اعلام كرده‌اند وعده‌هاي دولت جديد به ركورد روند توسعه‌ي آلمان مي انجامد. فرانس مونتفرينگ، رييس سابق حزب سوسيال دموكرات كه به همراه ساير مقامات و روساي احزاب و اتحاديه‌هاي شاخص آلمان در مراسم امضاي سند كه در ساختمان پارلماني در برلين برگزار شد، گفت: الحاق احزاب عمده‌ي كشور با رنگ‌هاي مشكي روي محافظه‌كاران و قرمز براي سوسيال دموكرات ها، بيانگر تغيير فرهنگ سياسي آلمان بود. توافقنامه‌ي اخير سران احزاب بزرگ آلمان براي تشكيل دولت ائتلافي پس از اتفاق نظر طرفين در خصوص وضع ماليات‌هاي جديد و آينده‌ي نيروگاه هسته‌يي آلمان به ثمر نشست. اين توافقنامه به منظور بهبود وضعيت بغرنج اقتصاد آلمان و تخصيص ‌35 ميليارد يورو ( معادل ‌41 ميليارد دلار) به عنوان بودجه‌ي ذخيره براي پر كردن كسري بودجه‌ي اين كشور و نيز كاهش نرخ بيكاري منعقد شد. مركل به عنوان صدراعظم و ماتياس پلاتزك، رييس جديد حزب سوسيال دموكرات، هر دو در شرق آلمان متولد شده‌اند و اين نخستين بار است كه سكان هدايت بزرگترين كشور اقتصادي اروپا در دست شرقي‌ها قرار گرفته است. احزاب توافق كردند تا نرخ ماليات بر ارزش افزوده را با سه درصد افزايش به ‌19 درصد در سال ‌2007 برسانند. همچنين سن بازنشستگي از ‌65 سال به ‌67 سال افزايش يافت. در خصوص روابط خارجي نيز مذاكره‌كنندگان بر سر بهبود روابط خود با آمريكا توافق كردند. همچنين در مورد پيوستن تركيه به اتحاديه‌ي اروپا نيز اتفاق نظر حاصل شد. ------------- نگاهي به زندگي اولين صدراعظم زن آلمان -------------- آنگلا دوروسا مركل در تاريخ ‌17 ژوئيه‌ي سال ‌1954 در شهر هامبورگ آلمان متولد شد. وي به عنوان يك سياستمدار برجسته و رييس جناح مخالف دولت شرودر يعني اتحاديه‌ي دموكرات مسيحي (CDU) اولين زني است كه توانسته پست صدراعظمي آلمان را از آن خود كند. وي از سال ‌2000 تاكنون رياست حزب مذكور را بر عهده داشته است. در رسانه‌هاي انگليسي زبان او اغلب با مارگارت تاچر، نخست وزير اسبق انگليس مقايسه مي‌شود؛ چرا كه هر دو از سياستمداران برجسته‌ي كشورهاي خود بوده و صرف نظر از اينكه هر دو نيز زن مي‌باشند، متعلق به احزاب راست ميانه هم بوده‌اند. برخي به مركل لقب «زن آهنين» داده‌اند، با اين حال عده‌اي از مفسران سياسي وجه تشابهات اندكي ميان برنامه‌هاي راديكال تاچر و رفورم‌هاي مركل يافته‌اند. مركل در نواحي روستايي شمال برلين بزرگ شد. او دختر يك كشيش بود. وي سپس در سالهاي ‌1973 تا ‌1978 در دانشگاه لايپزيك در رشته‌ي فيزيك به تحصيل پرداخت و پس از فارغ التحصيلي با اخذ درجه‌ي دكترا در رشته مورد علاقه‌اش در آكادمي علوم شيمي و فيزيك آلمان مشغول به كار شد. مركل در سال ‌1989 به جنبش دموكراسي خواهي گرايش پيدا كرد و به دنبال فروپاشي ديوار برلين در دوراني كه آلمان يك جمهوري دموكراتيك و كمونيستي بود، به حزب جديدي با عنوان Demokratischer Aufbrunch ملحق شد. او در ادامه فعاليت‌هاي سياسي خود به عنوان معاون سخنگو در دولت لوتار دي مايزر نخست وزير محافظه كار آلمان شرقي در سال ‌90 به انجام وظيفه پرداخت. همزمان با برگزاري نخستين دوره‌ي انتخابات پارلماني در دوران پس از اتحاد آلمان شرقي و غربي،‌ در كابينه‌ي هلموت كهل در سمت وزيري امور زنان و جوانان منصوب شد. مركل در زمان صدر اعظمي كهل به رشد و شكوفايي سياسي رسيد. زماني كه دولت كهل در سال ‌1998 با شكست روبرو شد، مركل به معاونت دبيركل اتحاديه‌ي دموكرات مسيحي (CDU) نائل آمد. او شاهد پيروزيهاي متعدد حزب خود در انتخابات استاني در سال ‌1999 بود كه در حقيقت نقطه‌ي پاياني بود بر ائتلاف ديرينه‌ي سوسيال دموكرات‌ها و حزب سبزهاي آلمان كه سالها بر مجلس اعيان چيرگي داشتند؛ اما پس از مدتي با افشاي رسوائي‌هاي مالي حزب دموكرات مسيحي كه گريبان بسياري از مقامات برجسته‌ي اين حزب را گرفت (بخصوص شخص كهل و ولفگانگ شويبل، رييس وقت حزب CDU) مركل ضمن در امان ماندن از اتهامات توانست با انتقاد از صدر اعظم وقت كشورش، رياست حزب را بدون حضور كوهل بر عهده گيرد. در نوامبر سال ‌2001 به رغم وعده‌هايش مبني بر پاكسازي در ساختار اتحاديه‌ي دموكرات مسيحي مانع انجام تحقيقات گسترده‌تر در امر رسوايي مالي شد. مركل كه زاده‌ي شرق آلمان و اصلا يك پروتستان است، سرانجام به عنوان رئيس اتحاديه‌ي دموكرات مسيحي محبوبيت در خور توجهي را كسب كرد. البته وي در ميان حزب خود نسبت به اتحاديه‌ي سوسيال مسيحي از حمايت كمتري برخوردار است؛ اما به هر حال موفق شد در عرصه‌هاي سياسي مختلف گوي سبقت را از ساير رهبران سياسي شامل ادموند اشتويبر، رهبر حزب سوسيال مسيحي آلمان بربايد. پس از شكست اشتويبر در انتخابات سال ‌2003، مركل علاوه بر رياست حزب خود به عنوان رهبر محافظه كاران مجلس عوام آلمان (بوندستاگ) شناخته شد و اكنون نيز با غلبه بر شرودر نخستين زني است كه در تاريخ كشورش در سمت صدر اعظمي بر مسند قدرت تكيه مي‌زند. ------------- ديدگاه‌هاي سياسي مركل ------------- مركل مدافع اصلاحات در زمينه‌هاي اقتصادي و نظام تامين اجتماعي آلمان است. او بيشتر به بازار تجاري آزاد گرايش دارد. همچنين در صدد است تا در نظام بازار كار در اين كشور تغييرات شگرفي ايجاد كند. وي بر گسترش روابط دوستانه‌ي كشورش با آمريكا تاكيد خاصي دارد. او پيش‌تر از حمله‌ي نظامي آمريكا به عراق حمايت كرده بود و با انتقاد شديد از شرودر وي را ضد آمريكايي خوانده بود. چنين اظهاراتي از سوي مركل تا آنجا پيش رفت كه برخي او را «نوكر آمريكا» خواندند. مركل با عضويت دائم تركيه در اتحاديه‌ي اروپا مخالف است و ترجيح مي‌دهد تا آنكارا عضو افتخاري خانواده‌ي اروپايي باشد. انتهاي پيام