نايب رييس فدراسيون تكواندو گفت: متاسفانه تعدادي از جوانان ورزشكار، از روي خيال‌پردازيهاي خود، از بازگشت به كشور ممانعت مي‌كنند و اين مساله باعث ايجاد مشكلات عديده‌اي براي آنها مي‌شود. ناصر پورعلي‌فرد در گفت‌وگو با خبرنگار رزمي ايسنا، افزود:متاسفانه اين افراد گول خورده و با پرداخت پولهاي كلان از كشور خارج مي‌شوند و عمدتا از شرايط زندگي در كشورهاي خارجي اطلاعي ندارند چون در آنجا براي هر كسي كار و امكانات كافي وجود ندارد و حتي تحصيلكرده‌هايي را شاهد بوده‌ايم كه كارهاي بسيار نازلي را انجام مي‌دادند. وي ادامه داد: در يكي از كشورها، ورزشكاري را ديدم كه محل زندگي وي حداكثر 18 متر مربع و به صورت استيجاري بود. او ماهيانه مبلغ 500 دلار نيز به عنوان حق بيكاري دريافت مي‌كرد، بنا به گفته‌ي خود وي هزينه زندگي روزانه هر فرد در آن كشور فقط 100 دلار بود كه از شرايط زندگي وي تمامي حاضرين به شدت متاثر شدند. پورعلي‌فرد با اشاره به ضرورت بررسي در صدور مجوز براي سبكها، اظهار داشت: بايد به عواقبي كه صدور برخي مجوزها براي خانواده‌ها و ساختار ورزش ايجاد مي‌كند توجه داشت. در عين حال ورزشكاري كه به همراه تيم خود در خارج از كشور حضور مي‌يابد بايد به اين نكته توجه كند كه در ايران براي وي تسهيلات مختلفي از جمله ورود به دانشگاه، تامين امكانات و امرار معاش در نظر گرفته شده و حتي از سوي كميته‌ي ملي المپيك طرحي به عنوان سرباز قهرمان جهت خدمت سربازي پيش‌بيني شده و در دستور كار فدراسيونها قرار گرفته است لذا ورزشكاران بايد ارزش قهرمان ملي بودن و پيراهن تيم ملي را بدانند. وي در پاسخ به اين سوال كه چرا سازمان ورزش با سبكهاي مختلف برخوردي قانوني نمي‌كند، گفت: به غير از سازمان تربيت بدني، بخشهاي ديگري نيز مجوز شركت در مسابقات برون مرزي را صادر مي‌كنند ولي بحث مهم اين است كه ديدگاه كلي نسبت به ورزش چيست؟ آيا يك صنف است يا حزب؟ وقتي كميسيون ماده 10 احزاب مجوز تشكيل كانون، مجمع و ... را مي‌دهد اين به سازمان تربيت بدني لطمه مي‌زند در حالي كه در صورت اعزام تيم ملي از سوي فدراسيون ، حتما بايد يادداشت سازمان، موافقت شوراي برون مرزي، وزارت امور خارجه و معرفي كميته ملي المپيك موجود باشد تا سفارت مربوطه ويزا دهد،‌ معلوم نيست چطور و از چه راههايي برخي از افراد تيمهايي را به خارج اعزام مي‌كنند، حتي خود ما در انجام اين كار حيرانيم. نايب رييس فدراسيون تكواندو درباره‌ي اينكه كمبود امكانات و وجود تبعيض در ساختار ورزش، تا چه حد در اقامت ورزشكاران در كشورهاي ديگر نقش دارند؟ اظهار داشت: ما ملتي عاطفي هستيم كه فرهنگ و تمدن خود را داريم و اگر امروز به اين نتيجه برسيم كه بايد به مملكت و جوانان خدمت كرد، تمام رنجها و سختيها را بايد قبول كنيم. اگر فردي به عنوان اعتراض، پناهنده شود در حقيقت خودش را تحت استعمار قرار داده و بيانگر ضعف اراده اوست. زيرا اگر فردي در خانه و كشور خود نتواند حق خود را بگيرد، چگونه مي‌تواند با آن شرايط خاص و در كشوري ديگر به حق خود برسد؟ پورعلي‌فرد در پايان با اشاره به اينكه اصولا ورزشكاران در اردوهاي برون‌مرزي، آزاد هستند و محدوديتي براي آنان اعمال نمي‌شود، تصريح كرد: گروهي از افراد سودجو از اقامت ورزشكاران سوء استفاده كرده و قصد تضعيف فدراسيونها را دارند و شايد فكر مي‌كنند اين اتفاق به ضرر فدراسيون مربوطه تمام مي‌شود ولي بايد به اين نكته توجه داشت كه اين ديدگاه غلط است چون در نهايت خود ورزشكار است كه به دليل عدم برخورداري از قانون و مشكلاتي كه مواجه خواهد شد، به موفقيت دست نخواهد يافت. انتهاي پيام